Skip to main content

Ενα βέτο, μα τι βέτο;

Από την έντυπη έκδοση 

Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]

Θυμάμαι την Πολωνία. Νέηλυς στην Ε.Ε. μπλόκαρε το 2008 τις ενεργειακές συνομιλίες με τη Ρωσία. Και μάλιστα όχι για θέμα εθνικό, ούτε γιατί κινδύνευε με ταπείνωση, αλλά για να πιέσει τη Μόσχα να άρει το εμπάργκο στις εισαγωγές πολωνικών λαχανικών.

Στην Ε.Ε. αρκετές φορές τα ‘καναν σαλάτα, αλλά τα μαντάτα τα ,φερναν κυρίως οι απειλές άσκησης δικαιωμάτων αρνησικυρίας.

Δεν αρέσει στην Ε.Ε., αλλά είναι ένα διπλωματικό όπλο. Κι όπως θα ‘λεγε και ο Αλ Πατσίνο, «πολλοί σέβονται το σήμα, αλλά όλοι σέβονται το όπλο». Αν δεν πιάνει το κόλπο με το σήμα, τις χαλαρές προειδοποιήσεις ή τις επικλήσεις στο όνομα της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης, βγαίνει το όπλο. Του βέτο. Ετσι, απλά; Πόσα μπαμ έχουν ακουστεί;

Στα μέσα της δεκαετίας του ,80, ο Ανδρέας Παπανδρέου τονίζει στη Σύνοδο Κορυφής στο Δουβλίνο ότι αν η Ελλάδα δεν χρηματοδοτηθεί για να υλοποιήσει τα μεσογειακά προγράμματα, θα μπλοκάρει με βέτο την ένταξη στην τότε ΕΟΚ της Ισπανίας και της Πορτογαλίας.

Πώς είδε τον «εκβιασμό» η «σιδηρά κυρία» της εποχής, Μάργκαρετ Θάτσερ; «Οι διαπραγματεύσεις (σ.σ.: για τους όρους ένταξης) έδειχναν να φτάνουν σε ικανοποιητική έκβαση. Τότε ακριβώς ο Ελληνας πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου μας πρόσφερε μιαν άριστη παράσταση κλασικού θεάτρου. Μπορεί στις ιδιαίτερες συναντήσεις μαζί του να ήταν γοητευτικός και ευχάριστος, όμως, η προσωπικότητά του άλλαζε εντελώς όταν επρόκειτο να ζητήσει περισσότερα χρήματα για την Ελλάδα. Η παρέμβασή του ήταν αποτελεσματική… Η δήλωσή του έφερε σύγχυση στο Συμβούλιο. Ολοι αισθάνονταν αγανάκτηση, όχι μόνο διότι η Ελλάδα απαιτούσε λύτρα… Ημουν ολομόναχη και κανείς δεν με υποστήριζε στη σθεναρή μου αντίσταση κατά του τεράστιου ποσού που μας παρουσιάστηκε για τα ”Μεσογειακά Ολοκληρωμένα Προγράμματα”. Οι Γερμανοί έδειχναν μία παράξενη διστακτικότητα να υπερασπιστούν τα οικονομικά τους συμφέροντα… Ακόμη και η Γαλλία με την Ιταλία δέχτηκαν να συνεισφέρουν ένα καθαρό ποσό. Η Ελλάδα, λοιπόν, χτύπησε φλέβα χρυσού».

Το πρόβλημα σήμερα είναι η Ελλάδα αντί για φλέβα χρυσού να χτυπήσει φλέβα.