Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
«Η ομοσπονδιακή κυβέρνηση βρίσκεται εδώ και πολλές εβδομάδες σε επαφή τόσο με την Ελλάδα όσο και με την Τουρκία, πάντα με στόχο να καταστούν εφικτές απευθείας συνομιλίες για τα θέματα που τίθενται στην Ανατολική Μεσόγειο. Αυτές οι προσπάθειες συνεχίζονται».
Με την Τουρκία να ανακοινώνει ότι «αν βρεθούν δεδομένα ικανά να δικαιολογήσουν γεώτρηση απέναντι από το Κας (σ.σ.: γύρω από το Καστελόριζο) μετά τις έρευνες του Oruc Reis, τότε θα στείλουμε γεωτρύπανο… Απέχουμε από το Καστελόριζο 2 χλμ., ενώ από την Ελλάδα η απόσταση είναι 580 χλμ. Στο διεθνές δίκαιο δεν υπάρχει πουθενά κάτι τέτοιο. Όταν το εξηγούμε αυτό μιλώντας ενώπιος ενωπίω στην Ευρώπη μάς δίνουν δίκιο, αλλά δυστυχώς μπροστά στις κάμερες λέγονται άλλα». «Βγάλε τον Αλή και βάλ’ τον Καραλή»: Δηλαδή, καμιά αλλαγή. Το Γιαβούζ θα ξαναβγεί.
Υπάρχει κάποια αλλαγή. Η Τουρκία ρίχνει κι άλλη εύφλεκτη ύλη στην περιοχή. Στο Φύλλο της Εφημερίδας της Τουρκικής Κυβέρνησης αναρτήθηκε χάρτης που χωρίζει στα δύο το Αιγαίο και φέρνει τα όρια της περιοχής έρευνας και διάσωσης έως την Κρήτη.
Δεν είναι άλλος ένας μαξιμαλισμός, άλλη μια πρόκληση, όπως συνηθίσαμε να αποκαλούμε τους μπεχλιβανισμούς. Είναι νόμος του τουρκικού κράτους, που εφευρίσκει στην εξωτερική πολιτική ένα δικό του Δίκαιο.
«Αναζητά τρόπους να διευρύνει την πιθανότητα τριβών κι επεισοδίων». Εκτός ορίων. Επειδή γνωρίζει τις αδυναμίες των Ευρωπαίων, τις διαφωνίες, τον φόβο για το προσφυγικό. Γνωρίζει επίσης το τρίμηνο πολιτικό κενό στο αμερικανικό σκηνικό.
Δεν αποκλείεται να έχουν δίκιο όσοι μιλούν για τα αδιέξοδα του Ερντογάν, για τις «στρατιωτικές περιπέτειες, που ενισχύουν τη δημοφιλία του σε μια περίοδο οικονομικής αδυναμίας, αλλά μπορούν μελλοντικά να θεωρηθούν ως σπατάλη πόρων, ιδιαίτερα αν αρχίσουν να “πηγαίνουν στραβά”». (Γκίντεον Ράχμαν, FT).
Δεν αποκλείεται η Τουρκία να ξαναγίνεται ο Μεγάλος Ασθενής (Sick Man of Europe). Προλαβαίνει, όμως, να θέτει όρους στο παιχνίδι αναδιανομής. Δεν φαίνεται να τη σταματά κανείς.
