Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Αποχώρησε το «Γιαβούζ» και στην Αμμόχωστο βουρ. Άνοιξαν οι Τούρκοι με ωράριο την παραλία της περίκλειστης πόλης. «Θ’ ανοίξουν κι άλλες περιοχές», διαμηνύουν, ενώ οι Ευρωπαίοι και οι ΟΗΕδες στο διεθνές δίκαιο ομνύουν. Κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν και τη λύπη τους για το «περιττό και προκλητικό βήμα» επισημαίνουν.
Μα, δεν ήταν απροσδόκητο. Το ήξεραν όταν κανάκευαν την Άγκυρα στη Σύνοδο Κορυφής, όταν έβαζαν στο ράφι τις κυρώσεις, όταν έδιναν χώρο όχι στη διπλωματία, αλλά στην Τουρκία.
Ο οδικός χάρτης για τη διάνοιξη των Βαρωσίων, άλλωστε, είχε συζητηθεί κατά το πρόσφατο ταξίδι του Τουρκοκύπριου «πρωθυπουργού» στην Άγκυρα.
Εντάξει, μπορεί η κίνηση να έγινε λίγο πριν από τις εκλογές στα κατεχόμενα, για να δώσει πόντους στον εκλεκτό του Τούρκου προέδρου, αλλά δεν είναι μυστικό ότι ο ίδιος θεωρεί ότι η περίκλειστη πόλη δεν πρέπει πλέον να αποτελεί μέρος των συζητήσεων για το Κυπριακό.
Και η Ε.Ε. τι κάνει γι’ αυτό; «Η θέση της Ε.Ε. είναι πολύ σαφής, καθώς και η θέση του ΟΗΕ είναι πολύ σαφής. Έτσι, όλα όσα θέλαμε να πούμε ειπώθηκαν ήδη».
Ροκανίδι τα ψηφίσματα 550 και 789 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, σε τρελό ανεμοσκόρπισμα στροβιλίζονται οι παραινέσεις για λιγότερα προβλήματα.
Ξανά παθήματα, αφού δεν παίρνουμε από μαθήματα, ποιητή. «Εμείς δεν είχαμε καν ούτε ένα έργο/να υποβάλουμε προς έγκριση,/εμείς δεν είχαμε ούτε καν έναν ηθοποιό/να εισηγηθούμε την πρόσληψή του,/ούτε καν ένα χειροκρότημα/να στηρίξουμε την παράσταση./Κι απομείναμε πια να τους κοιτάμε απ’ τον δρόμο/κι απομείναμε πια να τους κοιτάμε στ’ αψηλό φωτισμένο παράθυρο/να διαπραγματεύονται εκ μέρους μας χωρίς να μας ρωτούν». (Κώστας Μόντης)
Στα Βαρώσια Οκτώβρη μήνα βουτούν, «το ρεπερτόριο είναι δικό τους» μας νουθετούν. Οπότε τι; Οι άλλοι στις προκλήσεις ας προσαρμοστούν και σε φραστική αλληλεγγύη να περιοριστούν;
