Από την έντυπη έκδοση
Του Δημήτρη Η. Χατζηδημητρίου
[email protected]
Το τελευταίο που χρειάζεται η χώρα είναι υπουργούς που, αντί να λύνουν προβλήματα, περιφέρονται από ραδιοφωνικό σε τηλεοπτικό δίαυλο δίκην σχολιαστών επί παντός επιστητού…
Είναι περιττή πολυτέλεια μια καθημαγμένη κοινωνία, όπως η ελληνική, να διχάζεται για ζητήματα επί των οποίων η διεθνής κοινότητα αυθεντικά και μάλιστα στο επίπεδο του ΟΗΕ, έχει αποφανθεί τελεσίδικα, και η κρατούσα αντίληψη έχει εγγράψει στην κοινή συνείδηση ως γεγονός και βίωμα αναμφισβήτητο, αφήνοντας τους ιστορικούς να ερίζουν για τις εννοιολογικές αποχρώσεις ενός ειδεχθούς εγκλήματος…
Ο κ. Νίκος Φίλης, ως πολίτης και επαγγελματίας δημοσιολόγος, έχει απόλυτο δικαίωμα γνώμης.
Ως δρων πολιτικός όμως, πολλώ δε μάλλον υπουργός Παιδείας, οφείλει σεβασμό στις αποφάσεις του Ελληνικού Κοινοβουλίου, συνυπολογίζοντας τις επιπτώσεις και τις συνέπειες των λόγων και έργων του…
Οι ιερεμιάδες κατά του κ. Φίλη, οι άναρθρες κραυγές περί «προδοσίας», αλλά και οι τραμπουκισμοί σε βάρος του βουλευτή Γιώργου Κουμουτσάκου είναι οι δύο όψεις του αυτού νομίσματος.
Και μόνον η ειρωνεία, στην οποίαν συχνά αρέσκεται η Ιστορία, μπορεί να αναδείξει τους οπαδούς της ιδεολογίας -του ναζισμού- που ανήγαγε σε επιστήμη τη γενοκτονία και την ολοσχερή εξαφάνιση ενός λαού, σε υπερασπιστές της ιστορικής αλήθειας και της βιωματικής μνήμης του Ποντιακού Ελληνισμού.
Στην κοινωνία έχει συσσωρευτεί ένα τεράστιο εύφλεκτο υλικό κι αρκεί μια σπίθα να τινάξει τα πάντα στον αέρα, οδηγώντας τον τόπο στον όλεθρο. Σε μια φρίκη δίχως τέλος…
Η πραγματικότητα αυτή υποχρεώνει σε αναστοχασμό κι αξιολόγηση όσων συνέβησαν τα τελευταία χρόνια και σε ψύχραιμη εκτίμηση της επίδρασης που άσκησε και δυστυχώς συνεχίζει να ασκεί το ήθος που ξεπήδησε από την «Πλατεία των αγανακτισμένων»…
Αυτή η παρακαταθήκη μίσους, που εγκαταστάθηκε στον δημόσιο βίο με ασύγγνωστη επιπολαιότητα, έχει το ονοματεπώνυμο εκείνων που στελέχωσαν και στελεχώνουν τις κυβερνήσεις από το 2012 έως σήμερα.
Η Ν.Δ., του αντιμνημονιακού οίστρου, είναι υπεύθυνη και υπόλογη για την ανάδυση στο πολιτικό προσκήνιο του ναζιστικού μορφώματος. Και εν συνεχεία, για την πολιτική νομιμοποίησή του.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, με τον αχαλίνωτο ακτιβισμό του και την πρωτοκαθεδρία των στελεχών του, που τώρα θρονιάζονται σε υπουργικούς θώκους, δηλητηρίασε και διέστρεψε εντελώς τα κριτήρια και τη σκέψη των πολιτών.
Μοναδικές εξαιρέσεις στον χορό της αντιμνημονιακής παράνοιας το ΠΑΣΟΚ, που πλήρωσε βαρύτατο και δυσανάλογο, για τις υπαρκτές ευθύνες του, τίμημα, και το ΚΚΕ, που προειδοποιούσε για τις βαριές συνέπειες στην πολιτική ζωή, από τον συμφυρμό και την ανοικτή συνύπαρξη στην ίδια πλατεία, του αριστερίστικου ακτιβισμού και του εντέχνως καμουφλαρισμένου ναζισμού.
Ως ανατριχιαστική ηχώ από το παρελθόν βρικολακιάζει σήμερα η προειδοποιητική απειλή του τότε προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ -και νυν πρωθυπουργού- προς τον πρωθυπουργό και τους υπουργούς του ΠΑΣΟΚ, «δεν θα τολμάτε να βγείτε από τα σπίτια σας».
Σε καιρούς βαθιάς κρίσης, αυτά λειτουργούν ως αυτεπίστροφον. Δεν πρέπει να συμβεί. Εάν θέλουμε να υπάρχει πατρίδα αύριο.
