Από την έντυπη έκδοση
Του Γιάννη Κανουπάκη
[email protected]
Mεταξύ σφύρας και άκμονος κινείται η οικονομική σταθερότητα, συναφώς και η ελπίδα της ανάκαμψης, μετά την αναγγελία της απόφασης του πρωθυπουργού να παραιτηθεί η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ και να οδηγηθεί η χώρα στις κάλπες.
Η πολιτική ρευστότητα των τελευταίων μηνών, σε συνδυασμό με τις αλλαγές τακτικής, που επέβαλε στην κεντρική εξουσία το «θρίλερ» της διαπραγμάτευσης για το νέο μνημόνιο, ήταν βέβαιο ότι θα είχε αυτή την κατάληξη. Το ξέραμε όλοι -ας μην κρυβόμαστε- πως θα ερχόταν μια μέρα ραγδαίων εξελίξεων, καθοριστικών για το εγγύς μέλλον, έπειτα από όλα αυτά που ζήσαμε, κυριολεκτικά, σε fast forward.
Η αναστάτωση, ωστόσο, που δημιουργεί το «απρόβλεπτο», κυριαρχεί στον επιχειρηματικό κόσμο, ο οποίος βιώνει πρωτόγνωρη πίεση με capital controls, τραπεζικές συναλλαγές στο… ημίφως, «πάγωμα» ακόμη και της στοιχειώδους επενδυτικής δραστηριότητας, μεταρρυθμίσεις που έχουν μείνει στη θεωρία και διατήρηση των ίδιων κρατικών δομών, με option ιδιωτικοποιήσεων…
Είθε, λοιπόν, οι επικείμενες εκλογές να διαμορφώσουν το κατάλληλο υπόβαθρο για την υλοποίηση της συμφωνίας με τους διεθνείς δανειστές και την αλλαγή του οικονομικού μοντέλου μας επί τα βελτίω.
Με λίγα λόγια, η επάνοδος στην κανονικότητα προβάλλεται από τους ανθρώπους της αγοράς ως το διακύβευμα αυτής της νέας αναμέτρησης.
Ούτως ή άλλως, τα επώδυνα για όλους μέτρα δεν ακυρώνονται παρά τους «εξορκισμούς» του ανεξάρτητου, πλέον, φορέα, που αναδείχθηκε από τα σπλάχνα του ΣΥΡΙΖΑ και ο οποίος, με σημαία τη δραχμή και την εγκατάλειψη της Ευρωζώνης, θα εκτεθεί χωρίς περιστροφές πια στην κρίση των ψηφοφόρων.
Το «χαμηλό βαρομετρικό», που έρχεται την αμέσως προσεχή περίοδο, με υφεσιακές παραμέτρους μπορεί να ξεπερασθεί μόνο με ευρύτερη συμφωνία στο πολιτικό σκηνικό. Υπ’ αυτήν την έννοια, οι εκλογές αποτελούν δημοκρατική διέξοδο από τη στασιμότητα, τη νοσογόνο απραξία στην επιχειρηματική δραστηριότητα.
Αυτήν τη φορά, είναι δυνατό να περάσουμε σε πιο στέρεο έδαφος, πιθανότατα και με σχετική ανάταξη του πολιτικού προσωπικού σε όλες τις κοινοβουλευτικές παρατάξεις, εφόσον το θελήσουν οι αρχηγοί των κομμάτων. Διασφαλίζοντας όρους εθνικής σοβαρότητας, συναίνεσης, συνεννόησης και συνεργασίας, μπορεί να εδραιωθεί κυβέρνηση τετραετούς διάρκειας, χωρίς κενά και ασάφειες, όσον αφορά τις προθέσεις και την υλοποίηση συγκεκριμένου προγράμματος με στόχο την αποκατάσταση του κλίματος εμπιστοσύνης κράτους-επενδυτών.
Ισχυρή κυβέρνηση θα πρέπει να σταθεί απέναντι στην περίφημη «αξιολόγηση» του Οκτωβρίου, ισχυρή κυβέρνηση θα πρέπει να συζητήσει την όποια ελάφρυνση του χρέους, προχωρώντας αταλάντευτα στον σχεδιασμό εθνικού αναπτυξιακού σχεδίου, άνευ του οποίου, η χώρα θα εξακολουθήσει να βαδίζει δίχως «αύριο»…
