Από την έντυπη έκδοση
Της Νατάσας Στασινού
[email protected]
«Αν ο κύριος πυλώνας του συστήματος που οικοδομείς είναι το να ζεις μέσα στο ψέμα, η θεμελιώδης απειλή για το σύστημα αυτό είναι η αλήθεια». Δεν γνωρίζουμε εάν ο Αμερικανός πρόεδρος, Ντόναλντ Τραμπ, είχε υπ’ όψιν του τη ρήση του Βάτσλαβ Χάβελ. Είναι, όμως, βέβαιο ότι γνωρίζει πολύ καλά πως το σύστημα που προσπαθεί ο ίδιος να οικοδομήσει με «μετα-αλήθειες» και «εναλλακτικά γεγονότα», κινδυνεύει. Από ποιους; Από όσους δεν μένουν στη γρήγορη «πληροφόρηση» των social media, την αναπαραγωγή συνωμοσιών και την αντιπαράθεση μέσω τιτιβισμάτων, αλλά ψάχνουν τα δεδομένα, διερευνούν την πραγματικότητα.
Γι’ αυτό και φρόντισε πριν ακόμη ανέβει στην εξουσία να απαξιώσει την κριτική του Τύπου ως «λιβελογραφήματα», να απορρίψει ως «κατάφωρα ψεύδη» κάθε τι που έπληττε την εικόνα του, από τα ρεπορτάζ για τις εταιρικές χρεοκοπίες του έως τις πληροφορίες για τους δεσμούς του με τη Ρωσία, να μιλήσει για τις «μάχες» που έχει να δώσει κατά των «συστημικών μέσων» και τελικά να ανακηρύξει τα τελευταία «εχθρό του αμερικανικού λαού». «Δεν έχετε λόγο να ανησυχείτε» διαβεβαίωνε, γιατί «εγώ είμαι η φωνή σας».
Και τώρα που οι «New York Times» φέρνουν στο φως στοιχεία για ωμή παρέμβαση σε έρευνα του FBI, εγκαλεί και πάλι τα μέσα για τo «μεγαλύτερο κυνήγι μαγισσών στην αμερικανική πολιτική ιστορία». Κουνάει το δάχτυλο στους «ανέντιμους» επικριτές του, βέβαιος πως η προεκλογική προπαγάνδα κατά του Τύπου έχει πείσει.
Το υπόμνημα Κόμεϊ, όπως σχολιάζουν ειδικοί, μάλλον δεν είναι αρκετό που μπορεί να οδηγήσει σε δίωξη. Περιγράφει ένα «υψηλό έγκλημα». Δεν ανταποκρίνεται στις τεχνικές πτυχές ενός κανονικού εγκλήματος.
Είναι πολιτικού χαρακτήρα και αφορά κατάχρηση εξουσίας και υπονόμευση του κράτους δικαίου και της δημοκρατίας. Το «υψηλό έγκλημα» Τραμπ προκαλεί τριγμούς στις αγορές. Θα συμβεί το ίδιο και με την προεδρική καρέκλα; Το σενάριο της πρότασης μομφής ακούγεται έντονα, αλλά δύσκολα θα γίνει πράξη από ένα Κογκρέσο που ελέγχεται πλήρως από τους Ρεπουμπλικάνους.
Το πρόβλημα όμως δεν είναι η πιθανή κάλυψη από στελέχη του κόμματός του, αλλά το γεγονός ότι εξακολουθεί να πείθει μεγάλο μέρος της αμερικανικής κοινής γνώμης. Είναι η πίστη στον λόγο του ηγέτη, κόντρα στα δεδομένα της πραγματικότητας. Οι εχθροί του λαού είναι άλλοι.
