Από την έντυπη έκδοση
Της Έφης Τριήρη
[email protected]
Σαν να μην πέρασε μια μέρα… Έπειτα από αρκετούς μήνες απογοήτευσης, ο Ματέο Ρέντσι επιστρέφει δυναμικά στην πολιτική σκηνή της Ιταλίας, εξασφαλίζοντας για μία ακόμη φορά τα ηνία του κεντροαριστερού Δημοκρατικού Κόμματος με τη φιλοδοξία να επιστρέψει και στον πρωθυπουργικό θώκο.
Ο δραστήριος Φλωρεντίνος, που ξεκίνησε με το όραμα να μεταρρυθμίσει την ιταλική οικονομία, έγινε πρωθυπουργός από τις αρχές του 2014 έως πέρυσι τον Δεκέμβριο, οπότε και δέχθηκε καίρια ήττα στο δημοψήφισμα για τη συνταγματική μεταρρύθμιση, που τον ανάγκασε τελικά να παραιτηθεί. Το γεγονός όμως ότι κέρδισε ξανά το Δημοκρατικό Κόμμα δεν σημαίνει ότι έχει κερδίσει και τον ιταλικό λαό, αφού ουσιαστικά τίποτε δεν έχει αλλάξει.
Ο πολιτικός που είχε δώσει έμφαση στη συλλογικότητα και στη μάχη κατά του κατεστημένου, έχει χάσει την αξιοπιστία του ως μεταρρυθμιστή από τις υπερφίαλες υποσχέσεις του. Όταν μπήκε στην πολιτική ζωή της Ιταλίας πριν από πέντε χρόνια, εμφανίστηκε ως «προάγγελος της αλλαγής», υποσχόμενος να μεταρρυθμίσει σε βάθος τους θεσμούς και την οικονομία και να φέρει τη χώρα του στην πρώτη γραμμή της Ευρώπης. Σήμερα, η ιταλική οικονομία έχει μεν ανακάμψει από την παρατεταμένη επιβράδυνση, όμως παραμένει εξασθενημένη, εγκλωβισμένη σε μπαράζ κρίσεων, από τις προβληματικές τράπεζες έως το μεταναστευτικό.
Παρά την υπερκινητικότητά του που κανένας δεν αμφισβήτησε, ο Ματέο Ρέντσι δεν κατόρθωσε ποτέ να πείσει και κυρίως να συσπειρώσει τους συμπολίτες του. Αυτό σημαίνει ότι είναι δύσκολο να παρουσιαστεί πλέον ως μεταρρυθμιστής. Με τι θα μπορούσε να αντικαταστήσει αυτό το προφίλ και ποια η μελλοντική γραμμή που θα δώσει στο κόμμα του στην περίπτωση που πιέσει για εκλογές το φθινόπωρο, όπως του ζητούν συνεργάτες του; Μία πρώτη δοκιμασία για τον κ. Ρέντσι θα είναι να συσπειρώσει ξανά την ιταλική κεντροαριστερά που είναι διασπασμένη και εν συνεχεία να δοκιμάσει τις δυνάμεις του στις δημοτικές εκλογές του Ιουνίου. Τα πράγματα όμως δεν θα είναι εύκολα…
