Από την έντυπη έκδοση
Της Βάσως Βεγίρη
[email protected]
Η υπαναχώρηση με χθεσινές δηλώσεις κυβερνητικών στελεχών από τα σενάρια που οι ίδιοι ή άλλοι ομόλογοί τους διακίνησαν τις προηγούμενες ημέρες για συγκεκριμένες ημερομηνίες ανοίγματος της αγοράς δεν ήταν κάτι που έγινε για πρώτη φορά στη μακρά -όπως αποδεικνύεται- αυτή διαδρομή της χώρας και των πολιτών της στις άγνωστες «λεωφόρους» της πανδημίας του νέου ιού.
Μιας πανδημίας που όπως κάθε άγνωστος «Χ» έχει το πλεονέκτημα να μπορεί να κρύβεται σαν βετεράνος… Μπουχαλάκης πίσω από το δοκάρι και να βάζει τσουχτερά γκολ στα δίχτυα του υπουργείου Υγείας και όλου του κρατικού μηχανισμού που την πολεμά.
Σε επικοινωνιακό επίπεδο, ωστόσο, καλό είναι να μη γίνονται τέτοιες λανθασμένες «απομακρύνσεις από την εστία», καθώς η κούραση του κόσμου είναι δεδομένη, ενώ την ίδια στιγμή η κατάσταση υγειονομικά κινδυνεύει να εκτροχιαστεί λόγω και της σκληρής γραμμής αντιπαράθεσης που έχει επιλέξει το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, υποστηρίζοντας διαδηλώσεις είτε για τον νόμο Κεραμέως για τα Πανεπιστήμια, είτε για το θέμα Κουφοντίνα κ.λπ.
Η κυβερνητική εκπρόσωπος κ. Πελώνη χθες έσπευσε να δηλώσει ότι «δεν είναι της παρούσης» οι συζητήσεις για το άνοιγμα των δραστηριοτήτων. Κάτι που με βάση την πείρα από την εξέλιξη της επιδημίας από το ξέσπασμά της μέχρι σήμερα είναι εύλογα αντιληπτό μεν, αλλά εκ των πραγμάτων γίνεται διακριτή μια ενδοκυβερνητική έλλειψη συνεννόησης και αγωνία μη απώλειας ψήφων από τους ψηφοφόρους του φάσματος της ελεύθερης οικονομίας.
Οι δηλώσεις περί συγκεκριμένων ημερομηνιών ανοίγματος δραστηριοτήτων των προηγούμενων ημερών, την ίδια ώρα που τα κρούσματα καθημερινά αυξάνονταν και που οι επιστήμονες που ασχολούνται με μοντέλα πρόγνωσης, ιικά φορτία κ.ο.κ. τόσο στο ΑΠΘ όσο και στο ΕΚΠΑ προέβλεπαν ένταση της επιδημίας, ήταν μια ξεκάθαρα οξύμωρη εικόνα. Πολύ απλά, αν δεν έχεις υποσχεθεί ή προαναγγείλει όμως κάτι, δεν χρειάζεται και να το «μαζέψεις».
Η αγορά και όλο το μη κρατικοδίαιτο φάσμα της ελληνικής οικονομίας έχει ήδη υποστεί μέγιστο πλήγμα, παρά τα θετικά μέτρα στήριξης, και χρειάζεται πλέον σοβαρές μόνο κουβέντες και όραμα. Ιδιαίτερα όταν ως κυβέρνηση έχεις το πλεονέκτημα, τουλάχιστον επικοινωνιακά, να έχεις απέναντί σου μια αξιωματική αντιπολίτευση που υποκινεί διαδηλώσεις όχι για τα προβλήματα της ελεύθερης οικονομίας -στην οποία άλλωστε δεν πιστεύει-, αλλά για κάθε νόμο που δεν της αρέσει και δηλώνει αψήφιστα ότι ρισκάρει την υγεία των πολιτών και δη των ψηφοφόρων της.
