Από την έντυπη έκδοση
Της Έφης Τριήρη
[email protected]
O ένας μετά τον άλλο κορυφαίοι αξιωματούχοι κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για όξυνση της ανισότητας από την πανδημία του κορονοϊού, με ορισμένους μάλιστα να κάνουν λόγο για δραματικές επιπτώσεις εάν η πανδημία δεν υποχωρήσει γρήγορα. Τι πραγματικά όμως κάνει ο πλανήτης για να αντιμετωπιστεί αυτό το συνεχώς διευρυνόμενο χάσμα;
Είναι γεγονός ότι ο πλούτος συσσωρεύεται στα χέρια ελάχιστων μεγιστάνων, που γίνονται ολοένα και πλουσιότεροι, σε έναν κόσμο μεταβαλλόμενο που θα δημιουργήσει νέες ανάγκες, νέα επαγγέλματα, νέο τρόπο ζωής. Τι ρόλο θα έχουν οι φτωχότεροι μέσα σε αυτό το περιβάλλον, που θα τους βρει ακόμη πιο απροετοίμαστους; Για να φθάσουμε όμως σε αυτόν τον νέο κόσμο, θα πρέπει πρώτα να επιτευχθεί αυτή η πολυπόθητη ανοσία της αγέλης. Και εδώ όμως υπάρχει ανισότητα, καθώς οι φτωχότερες χώρες δυσκολεύονται με τις προμήθειες των εμβολίων.
Η γενική διευθύντρια του ΔΝΤ Κρισταλίνα Γκεοργκίεβα προειδοποίησε εκ νέου για κινδύνους που θα μπορούσαν να κλονίσουν τη σταθερότητα του πλανήτη και να επιφέρουν κοινωνική αναστάτωση τα επόμενα χρόνια, διευρύνοντας το χάσμα μεταξύ πλούσιων και φτωχών χωρών. Μιλώντας στο Ευρωκοινοβούλιο, διαμήνυσε ότι ο δρόμος για την ανάκαμψη είναι άνισος, εξηγώντας ότι οι διαφορές στην οικονομική διάρθρωση και στον τρόπο αντιμετώπισης της κρίσης αυξάνουν τις ανισότητες τόσο εντός των χωρών όσο και ανάμεσα στα διάφορα κράτη. Παρότι οι κυβερνήσεις έχουν διοχετεύσει περισσότερα από 3 τρισ. ευρώ σε δημοσιονομικά μέτρα για στήριξη επιχειρήσεων και νοικοκυριών, η Γκεοργκίεβα θεωρεί ότι χρειάζεται ακόμη πιο δυναμική απάντηση. Προέταξε τις επενδύσεις σε πράσινη ανάπτυξη και ψηφιακό μετασχηματισμό ως την πιο σημαντική δράση σε μακροπρόθεσμο ορίζοντα, καθώς ανάλυση του ΔΝΤ έχει δείξει ότι θα μπορούσε να τονώσει το παγκόσμιο ΑΕΠ κατά 0,7% ετησίως την προσεχή 15ετία, δημιουργώντας εκατομμύρια νέες θέσεις εργασίας.
Μέχρι το τέλος του 2022, το κατά κεφαλήν εισόδημα στην Κεντρική και την Ανατολική Ευρώπη θα είναι 3,8% χαμηλότερο από τα προ της κρίσης επίπεδα συγκριτικά με τη μείωση 1,3% για τις πιο ανεπτυγμένες οικονομίες. Οι δε τουριστικοί προορισμοί της Ε.Ε., μεταξύ των οποίων Ισπανία, Ελλάδα και Ιταλία, «είδαν» τις οικονομίες τους να συρρικνώνονται περισσότερο από 9% πέρυσι. Υπάρχει ωστόσο ένας «οδικός χάρτης» για το πώς θα γίνουν όλα αυτά; Πώς θα αντιμετωπιστούν πιθανές αδυναμίες χρηματοδότησης, πώς θα διασφαλιστεί η βιωσιμότητα του χρέους κάποιων αδύναμων χωρών; Πώς θα έρθει η ανάπτυξη; Ίσως αντί για το τι πρέπει να γίνει, οι συζητήσεις των διαμορφωτών πολιτικής θα πρέπει να εστιάσουν στο πώς πρέπει να γίνει. Γιατί το καμπανάκι των ανισοτήτων έχει γίνει εκκωφαντικό.
