Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Μάγοι και αρνάκια δεν θα σμίξουν τα χνότα τους. Σήκωσε ψύχρα ιική και η φάτνη δεν θα είναι η γνωστή. Αυτή η εξ ανάγκης αισθητική και αριθμητική πλακώνει ώμους, δρόμους και συγκεντρώσεις. Πώς και με ποιον τα «χάδια της κοιλιάς», ο οίνος και η έξαψη της χαράς. Μάσκα συνιστά ο ΠΟΥ σε κήπους και μπαλκόνια ή ευάερα σαλόνια. «Μπορεί να φαίνεται ενοχλητική η χρήση της μάσκας και η τήρηση των μέτρων κοινωνικής αποστασιοποίησης παρουσία φίλων και μελών της οικογένειας, αλλά αυτό συμβάλλει σε μεγάλο βαθμό στη διατήρηση της ασφάλειας… Στο μέτρο του δυνατού, οι συγκεντρώσεις πρέπει να πραγματοποιηθούν σε εξωτερικούς χώρους». Διαφορετικά, λίγοι και το παράθυρο να ανοιγοκλείνει.
Με την πνευμονία θα φλερτάρουμε, με την ανησυχία θα παρτάρουμε. Σε έναν πλανήτη που πέρασε απ’ τη φάτνη των αλόγων στη φάτνη των παραλόγων. Πώς και με ποιον. Μόνο σε μια ημέρα πέντε θέσεις στον αέρα. Μέχρι δύο οικογένειες και εννέα άτομα σε κάθε σπίτι. Με μάσκα και μικρή παρέα, γιατί «αν σε ένα διαμέρισμα 150 τετραγωνικών μαζευτούν 20 άτομα για περισσότερο από 4 ώρες, ακόμα και αν όλοι φοράνε μάσκα συνεχώς, υπάρχει κίνδυνος διασποράς. Ενώ αν κανείς δεν φοράει μάσκα και μάλιστα πιάσουν και κανένα τραγουδάκι, αρκούν μόλις οκτώ λεπτά» για να γίνει του ιού η σπορά. Εκατόν πενήντα τετραγωνικά πού να βρούμε, για να απλωθούμε. Σε ανάλυση κειμένου και προχωρημένου θα χαθούμε. Να συναντηθούμε με τα ίδια άτομα Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά; Όχι, καμία επίσκεψη. Μπορεί να επιφέρει τη διασπορά. Τι θα λέγατε, όμως, για ένα τεστ δύο-τρεις μέρες πριν από το τραπέζι; «Κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση, όμως δεν μπορεί να γίνει γενική σύσταση».
Δεν ξέρω πόσοι έχουν όρεξη για μαζώξεις, ρεβεγιόν και παπιγιόν. Δεν θέλω να σπαζοκεφαλιάσω, στην ουσία των ημερών θα αράξω, κανέναν αγαπημένο δεν θα ταράξω, αλλά Χριστούγεννα θα ανάψω. Η γιορτή είναι μουσαφίρης, δεν είναι χωριογύρης. Ποτέ δεν ήταν. Σε βρίσκει η γιορτή εκεί που η πραγματικότητα φαντάζει απειλητική.
Σε βρίσκει η γιορτή. Άκου τι έχει να σου πει.
