Από την έντυπη έκδοση
Του Γιώργου Χατζηλίδη
[email protected]
Το επίπεδο των συγκοινωνιών σε μία πόλη αποτελεί έναν από τους πιο σημαντικούς δείκτες για την ποιότητα της ζωής και της καθημερινότητας. Και η τραγική κατάσταση του ΟΑΣΘ καθρεφτίζεται στην απίστευτη ταλαιπωρία που βιώνουν οι Θεσσαλονικείς στις καθημερινές μετακινήσεις τους, οι οποίες συχνά μοιάζουν με μια μικρή Οδύσσεια: Έπειτα από μεγάλη αναμονή στις στάσεις, οι πολίτες ανεβαίνουν στα λεωφορεία και, ειδικά στις ώρες αιχμής, στοιβάζονται σαν τις σαρδέλες χωρίς να γνωρίζουν ούτε κατά προσέγγιση πότε θα φθάσουν στον προορισμό τους.
Σοβαρά προβλήματα υπήρχαν και παλαιότερα στον ΟΑΣΘ, υπάρχουν και σε άλλες περιοχές του πολιτισμένου κόσμου, αλλά οι συνθήκες στις αστικές συγκοινωνίες της Θεσσαλονίκης δεν απέχουν πολύ από το να χαρακτηριστούν τριτοκοσμικές – μέχρι και τζάμι έσπασε σε λεωφορείο εν κινήσει λόγω της πολυκοσμίας. H πηγή του κακού βρίσκεται στο μονοπωλιακό καθεστώς των ιδιωτών (πρώην) μετόχων του ΟΑΣΘ.
Που αντί να φροντίζουν για το μέλλον των αστικών συγκοινωνιών είχαν ως μόνη έγνοια να διατηρούν την κλειδωμένη κερδοφορία τους στη βάση των λεόντειων συμφωνιών που είχαν υπογράψει με το ελληνικό Δημόσιο. Και ύστερα ήρθε ο… ΣΥΡΙΖΑ. Είχε εντοπίσει το πρόβλημα, είχε και το σωστό πρόταγμα: Το απόστημα των πελατειακών σχέσεων στον ΟΑΣΘ, δημιούργημα των κυβερνήσεων Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ, έπρεπε να σπάσει.
Προχώρησε, λοιπόν, στην κρατικοποίηση του ΟΑΣΘ βάζοντας ένα μεγάλο στοίχημα με σημαντικές πολιτικο-ιδεολογικές προεκτάσεις, των συγκοινωνιών δηλαδή όχι απλώς ως δημόσιου αγαθού αλλά και υπό δημόσια διαχείριση. Η θεωρία, όμως, απέχει από την πράξη και οι καλές προθέσεις δεν αρκούν αν δεν συνοδεύονται από γνώση του αντικειμένου, αν δεν υπάρχει σχέδιο για να αντιμετωπιστεί μια έκτακτη συνθήκη.
Και, δυστυχώς, η δημόσια διαχείριση του ΟΑΣΘ επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε σχέδιο, παραδίδοντας τις αστικές συγκοινωνίες σε πολύ χειρότερη κατάσταση από ό,τι τις παρέλαβε. Η κυβέρνηση της Ν.Δ. και η νυν διοίκηση δείχνουν, παρά την αρχική καθυστέρηση, να αντιμετωπίζουν σαφώς πιο τεχνοκρατικά την κατάσταση: Με ειδική ρύθμιση ο ΟΑΣΘ θα μπορέσει να μισθώσει μεταχειρισμένα λεωφορεία, ενώ το μεταφορικό έργο εκτός πολεοδομικού συγκροτήματος παραχωρείται στους ιδιώτες των ΚΤΕΛ. Δεν είναι οριστικές λύσεις, θα είναι όμως μεγάλες ανάσες. Από αυτές που θα έπρεπε να είχε δώσει ο ΣΥΡΙΖΑ. Δεν το έκανε, όμως, επιβεβαιώνοντας τη διαχρονική παθογένεια της Αριστεράς να μην μπορεί να δώσει πρακτικές λύσεις εκεί που κάνει πρώτη τις σωστές διαπιστώσεις.
