Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Τι είδε ο τηλεοπτικός «ειδικός φυσιογνωμιστής», αφού το Λονδίνο δεν είχε, ως ήταν αναμενόμενο, αποτελέσματα περιωπής;
«Στην έκφραση του πρωθυπουργού διακρίνεται μία υφή αυτοπεποίθησης», «υπάρχει δυναμισμός, αλλά και εσωτερικευμένα συναισθήματα», ενώ στον Τούρκο πρόεδρο μια «κυρίαρχη οργανωτική και μεθοδική σκέψη, υποκινούμενη όμως από συναισθηματική ένταση με ανεξέλεγκτες επιθυμίες».
Τι ακούει ο ζαλισμένος πολίτης; Ενώ ήταν σε εξέλιξη η συνάντηση, ο Τούρκος υπουργός Ενέργειας ανακοινώνει πως οι επόμενες έρευνες και γεωτρήσεις της Τουρκίας θα γίνουν στο πλαίσιο των περιοχών που καθορίστηκαν από το Μνημόνιο της Τουρκίας με την κυβέρνηση της Τρίπολης, που ελέγχει τη δυτική Λιβύη.
Τι μεταφέρει ο υπουργός Αμύνης; «Συμφωνήσαμε ότι το πρόβλημα δεν είναι φοβερό, καθώς εφόσον η συμφωνία θα περάσει από την τουρκική Βουλή (σ.σ.: η Άγκυρα δεν έχασε καιρό, την έφερε ήδη την επομένη της συνάντησης) θα δημοσιοποιηθεί και θα τη δούμε κι εμείς».
Την είδαμε και για τη Λιβύη φύγαμε. Σύμφωνοι, για να τεθεί σε ισχύ το έωλο ΜΟU, ακόμα και σε διμερές επίπεδο, θα πρέπει να επικυρωθεί και από το Κοινοβούλιο της Λιβύης, που δεν αναγνωρίζει την κυβέρνηση και τη συμφωνία που υπέγραψε. Έχει πολύ μέλλον αυτή η δουλειά, αλλά ποιος είναι ποιος και με ποιον, έχει παρελθόν και ουσία.
Η χώρα εξελίσσεται σε «Συρία ΙΙ». Παίζεται μια νέα παρτίδα στο σκάκι της Μέσης Ανατολής και η Ρωσία με την Τουρκία δεν αφήνουν να πάει χαμένη η ευκαιρία. Και η Ρωσία, κι ας υποστηρίζει τον αντίπαλο της Τουρκίας, στρατηγό Χαφτάρ. Όπως ακριβώς στη Συρία, μέχρι που το ντουέτο βρήκε την ισορροπία.
Οι υποστηρικτές του Χαφτάρ περιλαμβάνουν την Αίγυπτο, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και τη Ρωσία, ενώ η Τουρκία και το Κατάρ υποστηρίζουν την κυβέρνηση Ισλαμιστών της Τρίπολης.
Παρτίδα αμφίβολη για οικόπεδα με θέα το Λιβυκό.
