Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Μου κάνει εντύπωση που τους κάνει εντύπωση ότι ο πρόεδρος των ΗΠΑ δεν αποδέχεται την ήττα. Μου κάνουν εντύπωση οι αναλύσεις για το «αναξιοπρεπές θέαμα», όταν απλώς ακολουθεί ακριβώς το σενάριο που ο ίδιος ανακοίνωσε εδώ και μήνες.
Με εκπλήσσουν οι πεφτοσυννεφάκηδες, που επικαλούνται την παράδοση και τον πολιτικό πολιτισμό στις ΗΠΑ. Μα ο Τραμπ δεν είναι πολιτικός, είναι perfomer. Είναι ρόλος και μέχρι να τελειώσει το έργο δεν μπορεί να βγει από τον ρόλο.
Τόσα χρόνια έκανε τα πάντα για να ρίξει οποιοδήποτε διαχωριστικό έχει απομείνει ανάμεσα στην πολιτική και τη σοουμπίζ και τώρα θα αλλάξει γραμμή; Δεν είναι Ρίγκαν ή Σβαρτσενέγκερ, που όταν πέρασαν από τη βιομηχανία του θεάματος στην πολιτική εγκατέλειψαν τον παλιό τους εαυτό. Εκείνος έμεινε πιστός. Κατά μία εκδοχή, η τραμπική πολιτική κατάσταση είναι ένας κύκλος επεισοδίων της παλιάς τηλεοπτικής σειράς «Boston Legal» με τον ίδιο επικεφαλής της φίρμας να κερδίζει τις εντυπώσεις αλά Ντένι Κρέιν. Τον σεξιστή δικηγόρο, που δεν έχει ιερό και όσιο, θεωρεί πως είναι θύμα συνωμοσίας, δεν αναλαμβάνει ευθύνες και είναι ερωτευμένος με τον εαυτό του. Και την παράσταση που δίνει.
Στην αρχή της προεδρικής του θητείας, ο βρετανικός Guardian δημοσίευσε μια ενδιαφέρουσα θεωρία, που συνοψίζεται στην ανάγκη του να γίνει αποδεκτός από τους ομότεχνους του. Τους σταρ του Χόλιγουντ, οι οποίοι τον απορρίπτουν συστηματικά. Εξαπολύουν μύδρους εναντίον των λόγων και των πράξεών του -αυτό το αντέχει και το αξιοποιεί μάλιστα στην πολιτική-, μα να μην τον θεωρούν και έναν από αυτούς;
Το 2013, όταν το ριάλιτι σόου που παρουσίαζε δεν διακρίθηκε για ένατη φορά, έγραψε στο twitter: «Αν η διαδικασία ήταν τίμια και καθαρή, θα έπρεπε να έχω πάρει πολλά EMMY».
Έπρεπε να είχε πάρει ΕΜΜΥ, έπρεπε να είχε πάρει πολλά βραβεία, έπρεπε να είχε πάρει ξανά την προεδρία, αν η διαδικασία ήταν τίμια και καθαρή. Η ερμηνεία δεν αλλάζει. Ένα «χρυσό βατόμουρο» της ταιριάζει.
Η αλήθεια είναι ότι το έχει πάρει για δεύτερο ρόλο στην ταινία «Ghosts Can’t Do It». Και όπως σημειώνει ο Guardian, «δεν είναι πολλοί όσοι έχουν παίξει δίπλα στην Μπο Ντέρεκ χειρότερα από εκείνη».
