Της Νατάσας Στασινού
[email protected]
Μετά την μεγάλη συμφωνία απελεύθερωσης του εμπορίου, που υπέγραψαν το 2018 και τέθηκε σε ισχύ τον περασμένο Φεβρουάριο, Ευρωπαϊκή Ένωση και Ιαπωνία ενώνουν τώρα δυνάμεις και στο μέτωπο των υποδομών. Θα συντονίσουν τις προσπάθειές τους και θα προωθήσουν από κοινού έργα στις μεταφορές, την ενέργεια και τον ψηφιακό μετασχηματισμο, που θα δημιουργούν γέφυρες ανάμεσα στην Ευρώπη και την Ασία. Πρόκειται για ένα βήμα, που προσφέρει μία εναλλακτική σε ανάλογες κινεζικές πρωτοβουλίες που αντιμετωπίζονται με έντονη καχυποψία τόσο στη Δύση όσο και στο Τόκιο.
Η νέα συμφωνία, που υπεγράφη από τον Ιάπωνα πρωθυπουργό, Σίνζο Άμπε και τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, επισημοποιεί την εμπλοκή της Ιαπωνίας σε ένα νέο σχέδιο «συνδεσιμότητας» της Ε.Ε. με την Ασία, το οποίο και θα στηριχθεί με 60 δισ. ευρώ από ταμείο εγγυήσεων της Ένωσης, αλλά και κεφάλαια αναπτυξιακών τραπεζών και ιδιωτών.
Από το 2013 η Κίνα έχει προωθήσει κατασκευαστικά project σε περισσότερες από 60 χώρες στο πλαίσιο της πρωτοβουλίας Μία Ζώνη- Ένας Δρόμος, που είναι γνωστή και ως νέος Δρόμος του Μεταξιού. Πρόκειται για project, που δημιουργούν ένα δίκτυο επίγειων και θαλάσσιων διαδρομών, που συνδέει την Νοτιανατολική Ασία, την Κεντρική Ασία, τη Μέση Ανατολή, την Ευρώπη και την Αφρική.
Μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες μεταξύ των οποίων και η Ιταλία έχουν επιδιώξει την ένταξη στα κινεζικά πλάνα, ενώ άλλες αμφιταλαντεύονται ανάμεσα στην ανάγκη για κινεζικά κεφάλαια και επενδύσεις και τις ανησυχίες. Ωστόσο τόσο οι Βρυξέλλες όσο και η Ουάσιγκτον φοβούνται ότι η όλη πρωτοβουλία επιταχύνει την «επέλαση» του κινεζικού δράκου στη Δύση και συνδέεται με προσπάθειες όχι μόνο οικονομικής, αλλά και πολιτικής επιρροής. Μερίδα αναλυτών προειδοποιεί επίσης για μία «παγίδα χρέους», στην οποία μπορούν να πέσουν χώρες, που εμπλέκονται στα project- με τις ανησυχιές αυτές να αφορούν περισσότερο την Αφρική, αναπτυσσόμενες χώρες της Ασίας, αλλά και τα κράτη των Βαλκανίων, όπου η κινεζική παρουσία τα τελευταία χρόνια είναι ισχυρότατη.
Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ο Ζαν Κλοντ Γιούνερκ έσπευσε να υπογραμμίσει ότι με τη συνεργασία Ε.Ε.- Ιαπωνίας θα δημιουργηθούν νέες υποδομές καθοριστικής σημασίας, «χωρίς βουνά χρέους» ή εξάρτηση «από μία και μόνο χώρα». Ήταν μία κεκαλυμμένη αιχμή προς το Πεκίνο, το οποίο απέφυγε πάντως να κατονομάσει. Στο παρελθόν πάντως οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι και το ΔΝΤ έχουν μιλήσει ανοιχτά για το ζήτημα αυτό. Ένα μεγάλο οδικό project που θα ένωνε το Μαυροβούνιο με τη Σερβία, αν και στηρίχθηκε από κινεζική χρηματοδότηση, υπερχρέωσε σε τέτοιο βαθμό το Μαυροβούνιο, που είναι αμφίβολο εάν θα ολοκληρωθεί.
Παράλληλα Ε.Ε. και Ιαπωνία τονίζουν πως τα προωθούμενα έργα θα υπόκεινται και σε πιο αυστηρά περιβαλλοντικά στάνταρντς. Πρόκειται για ένα μέτωπο, στο οποίο έχει επίσης ασκηθεί για υπερβολικά χαλαρό πλαίσιο στο Πεκίνο.
Ο Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, σχολίασε πως ό,τι γίνεται από πλευράς πολιτικής πρέπει να ανταποκρίνεται στις προσδοκίες και τις ανησυχίες των πολιτών. «Η αυξημένη συνδεσιμότητα αποτελεί μέρος αυτής της ανταπόκρισης, διότι ωφελεί τους πολίτες και την οικονομία μας. Διότι δημιουργεί σταθερότητα και ευημερία για όλους» τόνισε, προσθέτοντας πως «Η ευρωπαϊκή μας προσέγγιση όσον αφορά τη συνδεσιμότητα αποτελεί το επίκεντρο της εταιρικής σχέσης μας με την Ασία και έχουμε ένα σαφές μήνυμα: η Ευρωπαϊκή Ένωση επιθυμεί μεγαλύτερη συμμετοχή και ενίσχυση των συνδέσεων μεταξύ Ευρώπης και Ασίας με αμοιβαία επωφελή τρόπο.»
Η νέα αυτή εταιρική σχέση ανάμεσα στις δύο πλευρές είναι η πρώτη του είδους της, επισημαίνοντας τη συνδεσιμότητα ως βασική προτεραιότητα στο έργο της Ευρωπαϊκής Ένωσης ως παγκόσμιου παράγοντα. Επιβεβαιώνει τη φιλοδοξία της Ευρώπης να συνεργαστεί με εταίρους που συμμερίζονται τις ίδιες αντιλήψεις για την ολόπλευρη προώθηση της βιώσιμης συνδεσιμότητας – από δημοσιονομική, οικονομική, κοινωνική και περιβαλλοντική πλευρά.
naftemporiki.gr
