Από την έντυπη έκδοση
Του Μοχάμεντ Α. Ελ-Εριάν
Η πτώση σχεδόν 10% της αξίας του αμερικανικού δολαρίου από τα υψηλά του Μαρτίου έχει οδηγήσει σε δύο ξεχωριστά αφηγήματα. Το πρώτο έχει μια βραχυπρόθεσμη προοπτική, εστιάζοντας στο πώς μια υποτίμηση θα μπορούσε να ωφελήσει την οικονομία και τις αγορές των ΗΠΑ, ενώ το δεύτερο ακολουθεί τη μακρά προοπτική, ανησυχώντας για την εύθραυστη κατάσταση του δολαρίου ως αποθεματικού νομίσματος παγκοσμίως. Και τα δύο αφηγήματα περιέχουν κάποια αλήθεια, αλλά δεν αρκούν για να δικαιολογήσουν την αναδυόμενη συναίνεση γύρω από αυτά.
Αρκετοί παράγοντες έχουν συνδυαστεί για να ασκήσουν πτωτική πίεση στο δολάριο (όπως μετράται από τον δείκτη DXY των σταθμισμένων με το εμπόριο νομισμάτων) τις τελευταίες εβδομάδες, με αποτέλεσμα μια υποτίμηση που έχει αναστρέψει σχεδόν το ήμισυ της ισοτιμίας των τελευταίων δέκα ετών μέσα σε διάστημα μηνών.
Καθώς η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ έχει χαλαρώσει τη νομισματική της πολιτική (επί του παρόντος και μελλοντικά) ως απάντηση στην επιδείνωση των οικονομικών προοπτικών, το εισόδημα που προέρχεται από τα ασφαλή καταφύγια σε δολάρια, όπως τα αμερικανικά κρατικά ομόλογα, συρρικνώνεται. Και με τις επενδύσεις με έδρα στις ΗΠΑ να έχουν χάσει μέρος της σχετικής ελκυστικότητάς τους, υπήρξε μια αλλαγή στις τοποθετήσεις υπέρ των αναδυόμενων αγορών και της Ευρώπης (όπου η Ευρωπαϊκή Ένωση τον περασμένο μήνα συμφώνησε να επιδιώξει μια βαθύτερη δημοσιονομική ολοκλήρωση).
Υπάρχουν επίσης ενδείξεις για χαμηλότερες εισροές κεφαλαίων στις ΗΠΑ. Οι αγορές σπιτιών από αλλοδαπούς δείχνουν ότι μειώνονται ξανά, εν μέρει λόγω του εναγκαλισμού της αμερικανικής κυβέρνησης στις εσωστρεφείς πολιτικές, του εμπορικού πολέμου και των κυρώσεων.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στη Ναυτεμπορική
