Ο λαϊκισμός υπόσχεται ότι θα σταματήσει τη Γη να γυρίζει, ότι θα την κάνει σταθερή, επίπεδη και απλή, πολύ απλή.
«Θα καταργήσουμε τη μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού, που υιοθετήθηκε την άνοιξη του 2023, η οποία αυξάνει την ηλικία συνταξιοδότησης στα 64 έτη στη Γαλλία».
Μπορεί έτσι να κερδίσει εκλογές. Μετά την κάλπη, η κυβίστηση βγάζει μάτι. «Προφανώς θα επανέλθουμε σ’ αυτό». Θα την καταργήσετε, κύριέ μου, στη συνταξιοδότηση στα 60 θα γυρίσετε;
Ο κήπος είναι ανθηρός και η ανακούφιση του επιχειρηματικού κόσμου και των αγορών ο καλύτερος οδηγός.
Μπορεί έτσι να κερδίσει εκλογές, να μεταλλάξει ακόμα και τους πολιτικούς αντιπάλους του, που προσαρμόζουν τις θέσεις τους όταν βλέπουν προς ποια κατεύθυνση φυσούν οι άνεμοι. Στην Ολλανδία, το κεντροδεξιό Λαϊκό Κόμμα για την Ελευθερία και τη Δημοκρατία (VVD) με δύο άλλα μικρά κόμματα τα βρήκαν με το «Κόμμα για την Ελευθερία» (PVV) του υπερδεξιού Γκερτ Βίλντερς, που κέρδισε προ επταμήνου το ένα τέταρτο των κοινοβουλευτικών εδρών.
Του δαιμόνου αναβρασμός; Κανονικοποίηση κι άγιος ο φαρισαϊσμός. Μα, καλά, δεν είχαν αποκλείσει το ενδεχόμενο συγκατοίκησης με τον ψηλό «αντί-»; Όσοι δεν έχουν μνήμη κοντή, θυμούνται ότι οι ίδιοι τη στήριξή του σε κυβέρνηση μειοψηφίας το 2010 είχαν δεχτεί. Δεν «μύριζαν» τότε οι ψήφοι του. Δεν «μυρίζουν» και 14 χρόνια μετά.
Η Ολλανδία μπορεί να μην έχει στην Ε.Ε. το ειδικό βάρος της Γαλλίας, όμως υπήρξε από τα ιδρυτικά της μέλη και είναι από τους μεγάλους χρηματοδότες του κοινοτικού προϋπολογισμού. Γιατί δεν ανησύχησε η ευρωπαϊκή Πολιτεία, «των αρχών και των αξιών»;
Ρωτήστε την Ούρσουλα, που είδε στην Τζόρτζια φως. Δεν τους πειράζει η άκρα δεξιά, όταν δεν τους βγαίνουν τα κουκιά. Δεν τους πειράζει, όταν τα ιερά οικονομικά και κάνα δυο γεωστρατηγικά δεν ακουμπά.
Δεν τους πειράζει, γιατί η Ε.Ε. είναι απελευθερωμένη πια, οπότε δεν έχει κανένα λόγο να μην είναι και ακροδεξιά.
