Η περιοχή Lake Elmo στις ΗΠΑ είναι περιοχή όπου τον χειμώνα υπάρχει έντονη παρουσία χιονιού και πάγων. Επιστήμονες του Προγράμματος Αρκτικών Πάγων αποφάσισαν να ξεκινήσουν το 2012 στο Lake Elmo μια πολυετή έρευνα πραγματοποιώντας διαφόρων ειδών πειράματα στους πάγους στη διάρκεια του χειμώνα.
Ανάμεσα στα άλλα οι ερευνητές κάλυψαν κάποια σημεία των πάγων με γυάλινες μικροσφαίρες δημιουργώντας σε αυτά τα σημεία ένα επίστρωμα που έμοιαζε με μεγάλες φυσαλίδες. Οι ερευνητές παρατήρησαν τα επόμενα χρόνια ότι οι πάγοι στα σημεία που υπήρχε το επίστρωμα έλιωναν με πιο αργό ρυθμό από τα σημεία που δεν ήταν καλυμμένα με κάποιο υλικό. Μια σειρά επιστημονικών οργάνων που έχουν τοποθετήσει οι ερευνητές στη περιοχή των ερευνών αποκάλυψαν τι συνέβη. Οι μικροσφαίρες αύξησαν το επίπεδο της λευκότητας του πάγου δηλαδή οι πάγοι ανακλούσαν περισσότερο ηλιακό φως προς τον ουρανό κάτι που ανέμεναν οι ερευνητές γνωρίζοντας ότι με αυτόν τον τρόπο θα αυξηθεί και αντοχή του πάγου στη ζέστη.
Πράγματι οι πάγοι έγιναν πιο ανθεκτικοί αλλά οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι σε αυτό έπαιζε ρόλο και ένας ακόμη άγνωστος μέχρι τώρα μηχανισμός. Διαπίστωσαν όμως ότι κάτω από την παγωμένη επιφάνεια της λίμνης το νερό εξακολουθούσε να κυκλοφορεί διαδικασία που διέγραφε τυχόν διαφορές θερμοκρασίας μεταξύ των τμημάτων δοκιμής και ελέγχου. Τα επόμενα χρόνια βύθισαν τοίχους από πλαστικά φύλλα κάτω από την επιφάνεια της λίμνης και ο επικαλυμμένος πάγος άρχισε να διαρκεί περισσότερο.
Η διάσωση
Οι ερευνητές θέλουν να αποδείξουν ότι μια λεπτή επίστρωση ανακλαστικών υλικών, στα σωστά σημεία, θα μπορούσε να βοηθήσει στη διάσωση ορισμένων από τους πιο σημαντικούς πάγους στον κόσμο. Οι επιστήμονες του κλίματος αναφέρουν ότι οι πολικοί πάγοι συρρικνώνονται, λεπταίνουν και εξασθενούν χρόνο με το χρόνο.
Τα μοντέλα προβλέπουν ότι ο Αρκτικός Ωκεανός μέχρι το 2035 είναι πολύ πιθανό μην διαθέτει ίχνος πάγων τους καλοκαιρινούς μήνες προκαλώντας ανυπολόγιστη οικολογική καταστροφή αφού τα τοπικά οικοσυστήματα και πολλά είδη βασίζουν την ύπαρξη τους στην παρουσία των θαλάσσιων πάγων.
Παράλληλα με την απώλεια πολλών ειδών η απουσία των πάγων θα συμβάλει πολύ στην περαιτέρω αύξηση της θερμοκρασίας στον πλανήτη και οι επιπτώσεις δεν θα είναι καθόλου ευχάριστες.
Σε σύγκριση με τον φωτεινό πάγο, ο οποίος χρησιμεύει ως ένα δροσερό επίχρισμα που μονώνει τον ωκεανό από την ηλιακή ακτινοβολία, ένας σκοτεινός ωκεανός χωρίς πάγο θα απορροφούσε πολύ περισσότερη θερμότητα. Όλα αυτά συμβαίνουν κάτω από τον εικοσιτετράωρο ήλιο του καλοκαιριού της Αρκτικής και ο επιπλέον πονοκέφαλος των επιστημόνων είναι η ευθραυστότητα της περιοχής. Τα οικοσυστήματα της Αρκτικής είναι ιδιαίτερα ευαίσθητα και τυχόν προσπάθεια παρεμβάσεων μεγάλης κλίμακας παρεμβάσεις θα μπορούσαν να έχουν ανεπιθύμητες συνέπειες δημιουργώντας έτσι για τους ειδικούς ένα εξαιρετικά δύσκολο σταυρόλεξο που πρέπει να λύσουν.
Παρόλο που μια λίμνη γλυκού νερού στη Μινεσότα δεν είναι το ιδανικό ανάλογο για τον θαλάσσιο πάγο της Αρκτικής οι ερευνητές αναφέρουν ότι οι γυάλινες μικροσφαίρες εμφανίζουν ενθαρρυντικές δυνατότητες. Λένε ότι αξίζει τον κόπο να αποφασισθεί να γίνει χρήση της μεθόδου αύξησης της λευκότητας που ανέπτυξαν σε μεγάλη κλίμακα αφού όπως υποστηρίζουν οι κίνδυνοι είναι μικροί ενώ τα οφέλη για την Αρκτική θα είναι μεγάλα.
Προτείνουν μάλιστα το επίστρωμα τους να τοποθετηθεί στον «Στρόβιλο του Μποφόρ» ένα μεγάλης κλίμακας κυκλικό θαλάσσιο ρεύμα πάνω από τον Αρκτικό Ωκεανό που δρα ως ρυθμιστής του κλίματος και ως ένας από τους βασικούς παράγοντες δημιουργίας του θαλάσσιου Αρκτικού πάγου. Παγιδευμένος ο θαλάσσιος πάγος σε αυτόν τον δεξιόστροφο στρόβιλο, και άρα μονωμένος από θερμότερες επιδράσεις από χαμηλότερα γεωγραφικά πλάτη, μπορεί να αυξάνει το πάχος τους περισσότερο από όσο μπορεί να διογκώνεται ο πάγος σε άλλα τμήματα του Αρκτικού Ωκεανού.
Naftemporiki.gr
