Αποτελεί πλέον αναπόσπαστο κομμάτι της ιστορίας του βρετανικού ραδιοφώνου, ενώ έχει βρει «μιμητές» παγκοσμίως. Όταν ακούμε το χαρακτηριστικό «πιπ…πιπ…πιπ», ξέρουμε ότι θα αλλάξει η ώρα.
Έχουν περάσει 101 χρόνια από την πρώτη μετάδοση του ήχου αυτού που συνδέθηκε για πάντα με τον χρόνο και εξελίχθηκε σε ένα από τα πιο αγαπημένα σημεία αναφοράς για τους ακροατές του BBC και όχι μόνο.
Η ιδέα για τα “πιπ” γεννήθηκε όταν ο Σερ Φρανκ Ντάισον, συνεργαζόμενος με τον διευθυντή του BBC, Τζον Ρίθ, πρότεινε την ιδέα της μετάδοσης αξιόπιστων σημάτων ώρας με τη χρήση ηλεκτρικών επαφών στα μηχανικά ρολόγια του Βασιλικού Αστεροσκοπείου του Γκρίνουιτς.
Τα δύο ρολόγια του αστεροσκοπείου, που έστελναν σήμα στο BBC κάθε δευτερόλεπτο, χρησιμοποιούνταν για την παραγωγή των “πιπ”, με πέντε μικρές “πιπ” να δηλώνουν τα πέντε δευτερόλεπτα πριν την ώρα και το έκτο μεγαλύτερο “πίπ” να σηματοδοτεί την έναρξη της νέας ώρας (το αντίστοιχο δικό μας «στον επόμενο τόνο η ώρα θα είναι…».
Ήταν σαν σήμερα, 5 Φεβρουαρίου 1924, όταν έγινε η πρώτη μετάδοσή τους.
Από το BBC σε όλη την Ευρώπη
Αν και το σύστημα των πιπ δεν είναι πλέον απόλυτα ακριβές λόγω καθυστερήσεων που προκαλούνται από τη μετάδοση και αποκωδικοποίηση των ψηφιακών ραδιοφωνικών εκπομπών, παραμένει σε χρήση και εξακολουθεί να είναι σημαντικό κομμάτι των εκπομπών του BBC. Από το 1990 και μετά, η ευθύνη για τη δημιουργία τους ανήκει στο BBC, το οποίο χρησιμοποιεί έναν ατομικό ρολόι στο υπόγειο του Broadcasting House για την παραγωγή του σήματος ώρας.
Η αγαπημένη αυτή παράδοση των «πιπ» έχει αντιγραφεί σε πολλές χώρες της Ευρώπης από την Ιρλανδία έως και τη Φινλανδία. Το κοινό απολαμβάνει ακόμη και τα…ατυχήματα. Τις περιπτώσεις δηλαδή που η μετάδοση των πιπ αποτυγχάνει και οι παρουσιαστές, αμήχανοι χρειάζεται να αυτοσχεδιάσουν με χιουμοριστικό τρόπο. Ή και τις φορές ακόμη που οι παρουσιαστές ξεχνιούνται και μιλάνε πάνω στα σήματα της ώρας, «καταστρέφοντας» τη στιγμή.