Με επιτυχία πραγματοποιήθηκε από το Ελληνο-Αμερικανικό Εμπορικό Επιμελητήριο και την Επιτροπή Ασφαλιστικών και Εργασιακών Θεμάτων, η ημερίδα με θέμα «Εργασιακές συγκρούσεις/εργασιακές διαπραγματεύσεις», την Πέμπτη 25 Ιανουαρίου.
Κατά κοινή ομολογία, επιτεύχθηκε ο στόχος της επισήμανσης ρεαλιστικών προτάσεων μετά από διάλογο μεταξύ πανεπιστημιακών, νομικών, οικονομολόγων και κορυφαίων στελεχών εργοδοτικών και εργασιακών οργανώσεων.
Το πρωτότυπο αυτό σεμινάριο-εργαστήρι συζήτησης διεξήχθη για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά. Ο πρόεδρος του Ελληνο-Αμερικανικού Εμπορικού Επιμελητηρίου κ. Σίμος Αναστασόπουλος, κατά τη διάρκεια του σύντομου χαιρετισμού του τόνισε ότι έρχεται μια δύσκολη και κρίσιμη χρονιά που πρέπει να αντιμετωπίσουμε.
Όπως χαρακτηριστικά δήλωσε, «η χώρα κατάφερε, μετά από πολλά χρόνια, να επιτύχει μία δημοσιονομική εξισορρόπηση και πλεονάσματα τα οποία μπορεί να είναι και μεγαλύτερα από αυτά που χρειαζόντουσαν, από την άλλη πλευρά όμως η πραγματική οικονομία δείχνει να εξακολουθεί να υποφέρει. Η υπερφορολόγηση, όπως και το πολύ μεγάλο μη μισθολογικό κόστος, αποτελούν σημεία τα οποία χρειάζονται αντιμετώπισης αλλά δεν είναι μόνο αυτά». Τόνισε, ότι υπάρχουν και θεσμικά ζητήματα, όπως η ταχύτητα απονομής της δικαιοσύνης η σταθερότητα των πλαισίων και άλλα θέματα τα οποία πρέπει να μας απασχολήσουν και να υπάρξει πρόοδος μέσα από διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, ώστε να καταφέρουμε τελικά να κάνουμε το περιβάλλον πιο φιλικό και για τις επενδύσεις και για την επιχειρηματικότητα. «Είναι ο μόνος τρόπος, για να πάμε μπροστά και να έχουμε ένα καλύτερο αύριο για όλους μας με καλές, καλοπληρωμένες και σταθερές θέσεις εργασίας».
Ο πρόεδρος της Επιτροπής Ασφαλιστικών και Εργασιακών Θεµάτων του Ελληνο-Aµερικανικού Εµπορικού Επιµελητηρίου, ομότιμος καθηγητής & ∆ιεθνής ∆ιαιτητής, κ. Κωνσταντίνος Κρεμαλής, τόνισε την πεποίθησή του ότι ο εποικοδομητικός αυτός διάλογος θα προσθέσει ένα ακόμα λιθαράκι στη λύση των επίκαιρων ζητημάτων.
Στη συνέχεια, απευθυνόμενος στους παρευρισκόμενους, αναρωτήθηκε εάν θα μπορούσε η πρόληψη να βοηθήσει στην επίλυση των συγκρούσεων, κάτι το οποίο, μέχρι σήμερα, αναλαμβάνουν για τις μεγάλες επιχειρήσεις οι Διευθύνσεις Ανθρωπίνων Πόρων και για τις μικρές και τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις οι ίδιοι οι μάνατζερ, ώστε αυτό που λέμε συναινετικές και συμφιλιωτικές διαδικασίες να πάψουν να έχουν το στίγμα της εργοδοτικής πρωτοβουλίας, που θέλει να ματαιώσει τη φωνή των εργαζομένων. Μάλιστα, όπως τόνισε χαρακτηριστικά, ειδικά στο εξωτερικό, έχουν συνδέσει την έννοια του διαλόγου και της συναινετικής επίλυσης των διαφορών σαν μία προσχώρηση των εργαζομένων σε αυτά που τους προτείνει ο εργοδότης».
Ο οµότιµος καθηγητής Εργατικού ∆ικαίου & επίτιµος πρόεδρος, ΟΜΕ∆, κ. Ιωάννης Κουκιάδης, κατά τη διάρκεια της ομιλίας του, υπογράμμισε ότι το θέμα δεν είναι μόνο νομικό, αλλά έχει και πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές προεκτάσεις, εξηγώντας, παράλληλα ότι η διαιτησία είναι η αλυσίδα αλληλοεξαρτώμενων δικαιωμάτων και θεσμών.
Στην ομιλία του, ο Πρόεδρος του Οργανισµού Μεσολάβησης και ∆ιαιτησίας (ΟΜΕ∆) κ. Άγγελος Ζησιµόπουλος, τόνισε ότι ο ΟΜΕΔ παραμένει ο μόνος θεσμικός εξουσιοδοτημένος φορέας παροχής υπηρεσιών μεσολάβησης και διαιτησίας προς τις εργατικές και εργοδοτικές οργανώσεις, καθώς και προς μεμονωμένους εργοδότες, με σκοπό την υποστήριξη των ελεύθερων συλλογικών διαπραγματεύσεων και την επίλυση συλλογικών διαφορών εργασίας.
Ο Γενικός Γραµµατέας του Οργανισµού Προώθησης Εναλλακτικών Μεθόδων Επίλυσης ∆ιαφορών (ΟΠΕΜΕ∆), κ. Νικόλαος Κανελλόπουλος, επισήμανε ότι ένα από τα πιο καίρια ζητήματα των ημερών, είναι η επίλυση των διαφορών στον εργασιακό χώρο και ανέφερε ότι διεθνώς, η αποτελεσματική προσέγγιση και διευθέτηση των συγκρούσεων στον εργασιακό χώρο αντιμετωπίζεται ως μία από τις κρισιμότερες παραμέτρους για την επιτυχή επιχειρηματική δραστηριότητα με παράλληλη διαφύλαξη των δικαιωμάτων των εργαζομένων. Παράλληλα τόνισε χαρακτηριστικά, «η επίλυση των εργατικών διαφορών δεν είναι αποκλειστικό αντικείμενο των δικαστηρίων, υπάρχει και μία εναλλακτική οδός, εξωδικαστική, που κερδίζει όλο και περισσότερο έδαφος και δεν είναι άλλη από την διαμεσολάβηση».
Οι συμμετέχοντες στο Workshop, είχαν τη δυνατότητα να επιλέξουν τη θεματική ενότητα που επιθυμούσαν και χωρισμένοι σε 4 διαφορετικές ομάδες συζήτησης κατέθεσαν τις απόψεις τους.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
Παρά το συγκρουσιακό χαρακτήρα, που μπορούσε να δημιουργήσει η επιλογή από το Επιμελητήριο ενός τόσο αμφιλεγόμενου θέματος, (ως προς τα όρια και τη σκοπιμότητα της υποχρεωτικής διαιτησίας), η συζήτηση ανέδειξε υψηλό βαθμό ευθύνης και ωριμότητας σε όσους έχουν εμβαθύνει στον προβληματισμό και δεν διακατέχονται από πολιτικές εμπάθειες. Τόσο οι κεντρικοί ομιλητές, όσο και το εξειδικευμένο ακροατήριο, κατέδειξαν τις δυνατές διαβαθμίσεις για μια αποτελεσματική επίλυση των ατομικών και συλλογικών διαφορών και το συμπληρωματικό, αλλά αναγκαίο, ρόλο της ιδιωτικής διαμεσολάβησης. Παρουσιάστηκαν συγκεκριμένα παραδείγματα από ελληνικές και αλλοδαπές εμπειρίες και έννομες τάξεις, ώστε να σταθμίζεται κάθε διαθέσιμη καλή πρακτική συμφιλίωσης πριν εκδηλωθούν οι εργατικοί αγώνες.
Στην ενότητα για τις «τεχνικές πρόληψης ή ελαχιστοποίησης των εργασιακών συγκρούσεων» διατυπώθηκαν απόψεις για ένα διάλογο και μια αναζήτηση συναίνεσης σε επιχειρησιακό, τοπικό και κλαδικό επίπεδο. Στην ενότητα για τους «τρόπους διαμεσολάβησης και διαχείρισης των ατομικών ή συλλογικών συγκρούσεων» υποδείχθηκαν απόψεις συμπλήρωσης των νομοθετικών κενών που παρεμποδίζουν την επίλυση των διαφορών. Στην ενότητα για τη «διασφάλιση των διαδικασιών προαιρετικής και υποχρεωτικής διαιτησίας» ανακοινώθηκαν πρωτότυπα μοντέλα διαμεσολάβησης. Τέλος, στην ενότητα για τις «διαπραγματεύσεις και συνεργασίες μεταξύ οργανώσεων εργοδοτών και εργαζομένων», επιχειρήθηκε η καταγραφή των ορίων για τις απ’ ευθείας διαπραγματεύσεις.
