Από την έντυπη έκδοση
Της Νατάσας Στασινού
[email protected]
«Υπάρχουν δεκαετίες κατά τις οποίες τίποτα δεν συμβαίνει. Και υπάρχουν εβδομάδες κατά τις οποίες συμβαίνουν δεκαετίες». Την περίφημη ρήση του Λένιν τη γνωρίζει καλά ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν. Τη βιώνει, όμως, και ο Τούρκος ομόλογός του Ταγίπ Ερντογάν. Τα όσα λαμβάνουν χώρα μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου ενδεχομένως να οδηγήσουν σε ανατροπές, που υπό άλλες συνθήκες θα απαιτούσαν πολλά χρόνια διεργασιών.
Μετά την εκκαθάριση των «εχθρών» στο εσωτερικό, ο κ. Ερντογάν έχει θέσει ως προτεραιότητά του να κάνει φίλους στο εξωτερικό. Είχε ήδη αρχίσει μία προσέγγιση με το Ισραήλ και τώρα μεγάλος στόχος είναι η αποκατάσταση των σχέσεων με τη Ρωσία. Στη συνάντηση με τον Βλαντιμίρ Πούτιν το κλίμα ήταν ψυχρό. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι η προσπάθεια για μία συμμαχία -έστω και με περιορισμούς- δεν θα προχωρήσει.
Η Άγκυρα, η οποία επέλεξε αντίπαλο στρατόπεδο από τη Μόσχα στη Συρία, ενώ τον περασμένο Νοέμβριο έπαιξε ρώσικη ρουλέτα με την κατάρριψη ρωσικού αεροσκάφους, είπε «συγγνώμη». Και είχε σοβαρό λόγο. Οι εξαγωγές της προς τη Ρωσία έκαναν «βουτιά» 60% το πρώτο εξάμηνο του έτους, ενώ ο αριθμός των Ρώσων τουριστών στην Τουρκία ήταν τον Μάιο μειωμένος κατά 90%.
Η επαναπροσέγγιση δημιουργεί έντονο προβληματισμό σε Ευρώπη και ΗΠΑ, όχι μόνο γιατί η Τουρκία είναι μέλος του ΝΑΤΟ ή γιατί κάποτε πίστευαν ότι ήταν μέρος της λύσης στη Μέση Ανατολή και έχει αναδειχτεί σε ακόμη ένα πρόβλημα. Τους «καίει» και η ρωσοτουρκική συνεργασία στα ενεργειακά, καθώς εκτιμάται ότι θέτει ε-μπόδια στον αγωγό της Ανατολίας (TANAP), ο οποίος θεωρείται κρίσιμος για την ευρωπαϊκή απεξάρτηση από το φυσικό αέριο.
Πούτιν και Ερντογάν μπορεί να διαφωνούν σε πολλά, αλλά καταλαβαίνονται. Είναι δύο εκλεγμένοι, λαοφιλείς, αλλά αυταρχικοί ηγέτες, με κακό ιστορικό στον σεβασμό ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ελευθεριών. Ο σουλτάνος φαίνεται να έχει περισσότερη ανάγκη τον τσάρο. Ο δεύτερος, όμως, απολαμβάνει να βλέπει τον πρώτο να δημιουργεί ανησυχία στη Δύση.
