Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Φεγγαροκουβέντες. Άλλα λόγια με φεγγάρι, και τι φεγγάρι. Με θερινό ηλιοστάσιο ζευγάρι. Για πρώτη φορά μετά από περίπου 70 χρόνια, όσα και της ευρωπαϊκής ειρήνης τα κορδόνια. «Η Ευρώπη δεν βρίσκεται σε “καλό φεγγάρι”…». Ίσως φταίνε τα φεγγάρια, κύριε Σόιμπλε, που παίζεται η ζωή μας στα ζάρια.
Αλλόφρονας Ιούνιος, με νέες εκλογές στην Ισπανία, με Ιταλία στης δυσαρέσκειας τα θρανία και στων πενταστεράτων τη γοητεία, με Γαλλία σε μεγάλη τρικυμία για των εργασιακών την πορεία, των πράξεων τρόμου την ιδεολογία και της μπάλας την παρασπονδία. Με ευρωπαϊκή οικονομία σε αδυναμία, με προσφυγική κρίση, με μισές λύσεις, με εθνικισμών προκλήσεις, με λαϊκισμού απλοϊκές αφηγήσεις, αλλά και ελιτισμού απαντήσεις, με Βrexit ή Bremain αναλύσεις. Οικονομικές ως επί το πλείστον.
Ίσως φταίνε τα φεγγάρια, που μεγαλώνουν τις σκιές, μα έχω την αίσθηση ότι τούτα τα επιχειρήματα της οικονομικής ανταποδοτικότητας δεν είναι επαρκή, γιατί όπως έλεγε ο Nτελόρ κανείς δεν ερωτεύεται ένα σούπερ μάρκετ.
Η (ενιαία) αγορά είναι μισή χαρά. Ρωτήστε έναν άλλον Βόλφγκανγκ, τον Μινχάου στους «FT».
«Αν εσείς, όπως κι εγώ, δεν έχετε εμπιστοσύνη στους, σε μεγάλο βαθμό, υπερβολικούς και μη πειστικούς οικονομικούς ισχυρισμούς που κάνει το “στρατόπεδο” του Remain, τότε εξετάστε μια άλλη λογική: οι αξίες μας απειλούνται από… φανατικούς από παντού…
Το επιχείρημα της αξίας δεν προβάλλεται με καθαρά αμυντική έννοια. Δεν είναι μόνο η προστασία των αξιών που έχει σημασία, αλλά και η παγκόσμια προβολή τους. Η Ε.Ε. είχε επιτυχίες. Η πολιτική της στη γειτονιά της απέχει πολύ από το να είναι τέλεια, όμως η προσέγγισή της μέσω της ήπιας ισχύος έχει βοηθήσει στη δημοκρατική μετάβαση και οικονομική ανάπτυξη πολλών χωρών… Η Ε.Ε. είναι, βεβαίως, ένα οικονομικό οικοδόμημα. Όμως, η συμμετοχή στην Ε.Ε. δεν έχει θεμελιωδώς να κάνει με την οικονομία. Έχει να κάνει με τον τρόπο ζωής μας».
Έχει να κάνει με ιδανικά, γι’ αυτούς που επιμένουν πολιτικά και αφήνουν στους άλλους τα δραματικά.
