Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Σε συζήτηση με τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και τον πρόεδρο της Επιτροπής για τα συμπεράσματα της συνόδου κορυφής της 14ης και της 15ης Δεκεμβρίου, οι ευρωβουλευτές …εξέφρασαν την ικανοποίησή τους για τα συγκεκριμένα μέτρα που ελήφθησαν πρόσφατα για την ενίσχυση της αμυντικής συνεργασίας μεταξύ των χωρών της Ε.Ε.».
Για τι ακριβώς είναι ικανοποιημένοι στο Στρασβούργο και τις Βρυξέλλες; Η αμυντική συνεργασία έχει δύο πτυχές. Το ένα σκέλος είναι η δημιουργία του Ευρωπαϊκού Ταμείου Άμυνας για την τυποποίηση της αγοράς εξοπλισμών. Σε γενικές γραμμές, το Ταμείο θα ωθήσει τα κράτη-μέλη να εξορθολογήσουν τις επιλογές, γιατί οι Ευρωπαίοι έχουν τέσσερις φορές περισσότερους τύπους αρμάτων μάχης, αεροπλάνων, σκαφών από τους Αμερικανούς, ενώ δαπανούν τέσσερις φορές λιγότερα.
Το δεύτερο θέμα είναι η πολυδιαφημισμένη Μόνιμη Διαρθρωμένη Συνεργασία (PESCO). Αλλιώς ξεκίνησε και αλλού η ευρωπαϊκή πραγματικότητα την πάει. Η ιδέα ήταν να συνενωθούν οι χώρες οι πιο αποφασισμένες για αύξηση των αμυντικών προϋπολογισμών. Η Γερμανία ήθελε η PESCO να είναι όσο πιο «συμπεριληπτική» γίνεται. Χώρεσαν όλοι -Βρετανία, Δανία και Μάλτα δεν μετέχουν- αλλά πόσοι έχουν αμυντική ικανότητα; Όσοι δαπανούν πολύ. Η Ελλάδα ασφαλώς, που, με κρίση ή χωρίς, στους εξοπλισμούς μπορεί, οι Βαλτικές, η Πολωνία, πρωτοπόρος η Γαλλία, χώνεται και η Γερμανία με την Ιταλία.
Πώς η «ωραία κοιμωμένη» της Συνθήκης της Λισαβόνας θα προχωρήσει; Μήπως σαν την ευρωπαϊκή πολιτική ασφάλειας και άμυνας καταλήξει;
Το Ηνωμένο Βασίλειο παρείχε ένα πρόσχημα για το γεγονός ότι δεν προχωρούσε η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. Τώρα, εύκολα ή δύσκολα, οι Βρετανοί λένε πως φεύγουν, άρα η Ε.Ε. ξεμένει από άλλοθι για τη σύσταση ενός αυτόνομου ευρωπαϊκού στρατού. Ξεμένει από άλλοθι, αλλά κρατά μικρό καλάθι. «Δεν τίθεται θέμα να δημιουργηθεί κάτι που θα ανταγωνίζεται το ΝΑΤΟ, αλλά κάτι που θα είναι συμπληρωματικό και θα ενισχύει το ΝΑΤΟ», επισήμανε ο επικεφαλής της Συμμαχίας και κάπως έτσι τα μεγαλόπνοα μπαίνουν στη γωνία.
