Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
«Τσουνάμι», «επιδρομή χωρίς τέλος», «καταιγίδα», «πέντε όροφοι φόροι». Οι Βρυξέλλες μάλλον ανακουφίστηκαν μ’ αυτές τις τρέλες, κι ας λένε πως «οι μειώσεις δαπανών θα επηρέαζαν λιγότερο την ανάπτυξη από τις αυξήσεις φόρων, τις οποίες επέλεξε η ελληνική κυβέρνηση».
Ο κακόπιστος θα πει ότι αυτοί που απέτυχαν στις προβλέψεις όλων των συμφωνιών από το 2010, τώρα κάνουν μαθήματα για την ανάπτυξη. Ο ερευνητικός ότι οι ανησυχίες για την ανάπτυξη είναι όλες στην πλευρά της προσφοράς, σε μια οικονομία η οποία λειτουργεί τουλάχιστον 25% κάτω από τις δυνατότητές της.
Ο υποψιασμένος θα δει ότι οι Βρυξέλλες μάλλον ανακουφίστηκαν, γιατί «δεν θέλουν να διακινδυνεύσουν μια νέα ελληνική κρίση. Ο Τσίπρας και οι αριστεροί ριζοσπάστες εξέπληξαν θετικά: μέχρι σήμερα οι κοινοβουλευτικές ομάδες των κυβερνητικών κομμάτων ψήφισαν όλα τα επώδυνα μέτρα».
Λάθος συνταγή οι φόροι λεωφόροι, οι αχθοφόροι γίνονται βαπόρι, μα το πρόγραμμα διαφυλάσσεται ως κόρην.
Το μίγμα, με κάποια σχετική ποικιλία τόνων, πέρα απ’ τον κυρίαρχο, είναι γνωστό και δεν αλλάζει ανά τους αιώνες στο παραμικρό. Φόροι-δαπάνες.
Μείωση κρατικών δαπανών σημαίνει: μείωση μισθών ή μείωση συντάξεων ή απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων ή και τα τρία. Εξορθολογισμός λειτουργικών δαπανών; Ποιος δεν θέλει να γίνει, αλλά αρκεί για να βγούμε από το καμίνι; Σε Παιδεία και Υγεία πόσο πια μπορούν να συμμαζευτούν; Οι αμυντικές δαπάνες έχουν περιθώρια ή η συγκυρία δεν είναι ευνοϊκή για άλλα όρια; Και το ποίημα «θα πατάξουμε τη φοροδιαφυγή» πέρασε από πολλά στάδια, το πετσοκόψαμε, το γυαλοχαρτίσαμε, με στόμφο το τιμήσαμε, κουκιά, όμως, δεν μετρήσαμε.
Κάπως έτσι βράζουμε στο κουκόζουμό μας ή κατά μία άλλη εκδοχή σπέρνουμε ποπ κορν και περιμένουμε να φυτρώσουν καλαμποκιές. Καταλήγει αγρίως σατιρικό. Το τραγικό και συνάμα ειρωνικό, όμως, είναι ότι όλα προσλαμβάνονται σαν κάτι φυσικό. Μέρος της φυσικής τάξης πραγμάτων. Φυσικό είναι μετά να βάζουμε νερό στο παράπονο.
