Από την έντυπη έκδοση
Του Α. Δ. Παπαγιαννίδη
[email protected]
Με τους οιωνούς για το Eurogroup -άσε να το δούμε, βέβαια!- να παραμένουν θολοί (αν μη τι άλλο και χάρις… στην απεργία πίκρας γύρω από τη συζήτηση του Ασφαλιστικού/Φορολογικού στη Βουλή), και με τη «βαριά» επιστολή Ευκλ. Τσακαλώτου προς τους ομολόγους του ως προς τα όρια της σημερινής κυβέρνησης (μετά τη θέση Λαγκάρντ για τα όρια της τρέχουσας προσαρμογής και το χρέος), επιλέγουμε να σταθούμε σ’ ένα ζήτημα βάθους. Την αντιδικία γύρω από τα στοιχεία ΕΛΣΤΑΤ και Eurostat και IMF για το ΑΕΠ, και τις προβλέψεις και τις εκτιμήσεις και τις προβολές στο μέλλον. Απ’ αυτά εξαρτάται «τι βγαίνει» και «τι δεν βγαίνει».
Ακόμη και η Όλγα Γεροβασίλη, μόλις είχε επιστρέψει από τα Ιεροσόλυμα όπου έλαβε με κάθε κατάνυξη την ευλογία του Πατριάρχη Θεοφίλου προτού συναποκομίσει το Άγιο Φως, έκρινε ότι θα ήταν πολιτικά αποδοτικό να καλωσορίσει με σχεδόν οπαδικό ενθουσιασμό τις εαρινές προβλέψεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής: «Επιβεβαιώνουν για μιαν ακόμη φορά ότι η ελληνική οικονομία όχι μόνον άντεξε στην κρίση αλλά βρίσκεται πλέον στο κατώφλι της ανάπτυξης […] αυτοί που έσπευσαν να προεξοφλήσουν αδιέξοδα και αποτυχία θα απογοητεύονται μέρα με την ημέρα».
Έτσι όπως η ανακοίνωση των εαρινών προβλέψεων της Επιτροπής συνέπεσε με την επιστροφή των συνΕλλήνων από τις πασχαλινές διακοπές, θα κινδύνευε ο αναγνώστης να θεωρήσει ότι κάτι το ανατρεπτικό έχει καταγραφεί.
Το είχε, άλλωστε, ψιλοπροαναγγείλει σαν τέτοιο και o ίδιος ο πρωθυπουργός, όταν έκανε τις επαφές κορυφής για την σύγκληση κορυφής, η οποία τελικώς μας συρρικνώθηκε σε Eurogroup της 9ης Μαΐου… και βλέπουμε! Τα στοιχεία δεν φέρνουν μεν ανατροπή, αλλά ευχάριστα είναι.
Μένουμε, λοιπόν, σε ύφεση για το 2016, πάντως μέχρι το β’ 6μηνο. Αλλά με μόνον -0,3% πρόβλεψη (αντί για το -0,7% που είχε ειπωθεί προ μηνών από την Ευρ. Επιτροπή, και αντί για ακόμη πιο επιφυλακτικές προβλέψεις ΔΝΤ). Για το 2017, έχουμε πρόβλεψη ανάκαμψης, με +2,7% μεγέθυνση («ανάπτυξη» τη λέμε συνήθως, αλλά ανακριβώς).
Ασαφές τι μέρος του πακέτου των 5,4 δισ. που -υποτίθεται- έχει συμφωνηθεί, μαζί και οι υφεσιακές του επιπτώσεις, έχει ακριβώς ενσωματωθεί. Και δεν κοιτάμε καν προς την «απογείωση» προσαρμογής των 9 δισ. ευρώ όπως ζητήθηκε. Από την άλλη μεριά, δεν ξέρουμε τι «ένεση» στην οικονομία έχει ληφθεί υπ’ όψιν από τα ANFAs και τα SMPs, που εδώ και τρία χρόνια αναμένεται να ελευθερωθούν. Πάντως, οι ίδιες οι Βρυξέλλες έκαναν την πρόβλεψή τους λιγάκι φλου: η επιστροφή στην ανάκαμψη θα εξαρτηθεί από την έγκαιρη (α) ολοκλήρωση (β) της αξιολόγησης, η οποία θα αποκαταστήσει (γ) την εμπιστοσύνη έναντι της χώρας (δ)…
Παραβλέπουμε εδώ τα δημοσιονομικά, καθώς εξαρτώνται ακριβώς από την επαλήθευση της πρόβλεψης ρυθμού ανάπτυξης. Άλλωστε, τα ενθαρρυντικά στοιχεία για τις δημοσιονομικές επιδόσεις, αν δεν τα είχαν αντιστηρίξει (α) το νωρίς-νωρίς μέρισμα της Τράπεζας της Ελλάδος, (β) η επιτάχυνση των εκταμιεύσεων Βρυξελλών από Διαρθρωτικά Ταμεία, πρώτιστα όμως (γ) η αυξημένη πληρωμή φόρων «μη μας φάνε τις καταθέσεις, τουλάχιστον να έχουμε πληρώσει ό,τι χρωστάμε», θα ‘ταν ούτως ή άλλως πολύ πιο χλομά. Σημειώνουμε πάντως ότι οι Βρυξέλλες μάς πίκραναν με τα στοιχεία για την ανεργία: ενώ αναμενόταν, από 24,9% του 2015, να βρεθούμε στο 24% φέτος και στο 22,8% του χρόνου, τώρα γίνεται λόγος για 24,7% φέτος και 23,6% το 2017.
Αφήσαμε όμως για το τέλος το προσγειωτικότερο. Όλη αυτή η ιστορία με τους ενθουσιασμούς και την οπαδική καταδίκη ή υμνητικότητα για τις προβλέψεις εξέλιξης του ΑΕΠ (ή για τις εκτιμήσεις των αμέσως προηγούμενων περιόδων) κατά 0,1% ή 0,3% ή 0,5% παραβλέπει πόσο ολισθηρό μέτρο είναι το καημένο το ΑΕΠ.
Πρόσφατη μελέτη του ΟΟΣΑ έδειχνε ότι η έκταση της αναθεώρησης που υφίστανται τα εκάστοτε δημοσιευμένα στοιχεία τα καθιστά… ανέκδοτο.
Δεν ισχύει δε, αυτό, μόνον για χώρες σαν τη Νιγηρία ή την Κένυα – ισχύει και για Γαλλία, Ιταλία, Γερμανία, Μεγ. Βρετανία, ΗΠΑ. Οι αναθεωρήσεις αυτές συνήθως τείνουν να αυξάνουν την αρχική ανακοίνωση (πλην των ΗΠΑ, που ανακοινώνουν πιο θετικά στοιχεία στην αρχή και διορθώνουν προς τα κάτω).
Όταν λοιπόν σε μια οικονομία με τις αναταραχές της ελληνικής στην εποχή «των μνημονίων» στήνουμε μαχητικά επιχειρήματα με βάση αποκλίσεις στις προβλέψεις IMF, Eurostat ή όποιου άλλου ως προς το ΑΕΠ, καλύτερα να κρατάμε χαμηλά την μπάλα. Και εμείς, και οι «εταίροι».
