Από την έντυπη έκδοση
Της Έφης Τριήρη
[email protected]
Ως παράδειγμα προς αποφυγήν θεωρούν κάποιοι επενδυτικοί γκουρού τον Αμερικανό πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ. Ο Γουόρεν Μπάφετ συμβούλευσε φοιτητές να αποφεύγουν να χρησιμοποιούν χρέος και μόχλευση επικαλούμενος την επιχείρηση καζίνο Atlantic City Taj Mahal του Ντόναλντ Τραμπ που κήρυξε πτώχευση το 1991. «Πού έκανε λάθος ο κ. Τραμπ; Το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι δανείστηκε για να την αγοράσει και δεν είχε ποτέ μία πραγματική απόδοση επί του κεφαλαίου στην επιχείρηση αυτή», εξήγησε ο γκουρού. Και ο κ. Μπάφετ, γνωστός ως «προφήτης της Ομάχα», προέβαλε ως πρότυπο τη δική του περίπτωση.
Έντυπα Μέσα είχαν επισημάνει ωστόσο στο παρελθόν ότι η Berkshire, η εταιρεία του κ. Μπάφετ, κατά παράδοξο τρόπο πληρώνει πολύ λιγότερους φόρους σε σχέση με τα κέρδη της αλλά και σε σχέση με άλλες εταιρείες, και ότι ο ίδιος ο επενδυτής παρενέβη κατά τη διάρκεια της κρίσης του 2008 για να υποστηρίξει τη Goldman Sachs, παρότι είναι επικριτικός απέναντι στη Wall Street, ενώ φέρεται να αγαπά τα ολιγοπώλια. Αντίστοιχα, ο Μαρκ Ντόουντινγκ, διαχειριστής ενεργητικού της BlueBay Asset Management, επικαλείται αρνητικές ενέργειες του Αμερικανού προέδρου, όπως τον εμπορικό πόλεμο ή την υποστήριξη λαϊκιστικών κινημάτων στην Ευρώπη, για να δείξει όμως ότι σε «κάθε κακό υπάρχει και κάτι καλό». Είπε λοιπόν ότι «οι Ευρωπαίοι θα πρέπει να μάθουν να αγαπούν τον Ντόναλντ Τραμπ, επειδή έχει βοηθήσει την Ευρώπη κατά τρόπο που δεν το έκανε ο προκάτοχός του Μπαράκ Ομπάμα». Και εξηγεί ότι οι κινήσεις του ώθησαν τους Ευρωπαίους να έρθουν πιο κοντά και να εργαστούν ενωμένοι κατά των πολιτικών και ιδεολογιών του κ. Τραμπ.
Στον «σκοτεινό» κόσμο των επενδύσεων, τα κέρδη δεν είναι ο κανόνας. Άλλωστε όλοι οι μεγάλοι παίκτες έχουν στο ενεργητικό τους και μία αποτυχία, εάν όχι περισσότερες. Το ίδιο συμβαίνει και στην πολιτική. Τα κακά πράγματα άλλωστε δεν είναι εμφανή όταν οι καιροί είναι καλοί. Το θέμα είναι ότι, πέρα από τα μεγάλα κεφάλαια και συμφέροντα, υπάρχει και η ανθρώπινη ζωή, που θα πρέπει να αντιμετωπίζεται με μεγαλύτερο σεβασμό και δικαιοσύνη. Εν κατακλείδι, η συνεργασία απέναντι στις όποιες σκοπιμότητες θα πρέπει να είναι το αυτονόητο και να μη γίνεται έπειτα από κάποιο αναγκαστικό γεγονός.
