Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Δεν βγάζω άκρη ή μάλλον έχασα και τις μέσες και τις άκρες, καθώς φουσκώνει της περιπλοκής το προζύμι. Όλα μπερδεύονται. Τα μαντάτα, το σεφέρι, το ασκέρι, ο Μόσκοβος, οι διεργασίες, οι φωνές, τα αισθήματα, τα συνθήματα, οι κρατήσεις, χωρίς κατηγορίες, το κράτος δικαίου με σημαία ευκαιρίας -είναι τόσο ισχυρό στην Τουρκία που την 101η θέση ανταμώνει, ενώ στις 113 ο κατάλογος του World Justice τελειώνει- η Αφρίν, η Μανμπίζ, oι NAXTEX, η κυπριακή ΑΟΖ, το Νεβρόζ, οι απαγωγές Τούρκων από το Κόσοβο, τα Βαλκάνια, όπου «η Τουρκία εξαπλώνεται σαν λεκές από μελάνι», με του Ρώσου το στεφάνι (;), η Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ, oι ΗΠΑ, που είναι σε άλλη πίστα, ο πορτιέρης, άνευ όρων, των ευρωπαϊκών συνόρων -«Η Ευρώπη θα έπρεπε να ευγνωμονεί την Τουρκία», ο Γιλντιρίμ φοβερίζει ακόμη και με ροές τρομοκρατίας- η Βάρνα, που άνοιξε νέα βάνα. Μ’ έχουν πάρει τούτα σβάρνα.
Ελαόθικα με τούτον το καρκασαλλίκκι, όπως λαλούν και οι Κύπριοι. Εδώ ο σαλός, ο απέναντι μια χαρά και ισχυρός, τα έχει απλώσει εντός και εκτός, όλα στην αντίληψή του γίνονται μοχλός. Από το ποδόσφαιρο -προσπαθεί, μέσα από την Μπασάκσεχιρ να χτίσει νέο πρωταθλητή, γιατί οι «τρεις μεγάλες» τον ενοχλούν πολύ- μέχρι τους «πολιτικούς κρατουμένους» από τον Μάνφρεντ Βέμπερ έτσι χαρακτηρισμένους. Δεν είναι μόνο οι δύο Έλληνες στρατιωτικοί που πιάστηκαν στα δίχτυα της προνεωτερικής άσκησης εξωτερικής πολιτικής. Για τον πάστορα Άντριου Μπράνσον ο ένοικος του Λευκού Οίκου απηύθυνε προσωπική έκκληση και 78 μέλη του Κογκρέσου επιστολή. Το αποτέλεσμα; Ενισχύεται του Ερντογάν η βουλή πως καλό χαρτί η φυλάκιση αποτελεί. Το δοκίμασε και με το Βερολίνο και δεν έχασε, τον δημοσιογράφο Ντενίζ Γιουτζέλ ήδη ξέχασε.
Τι μπορεί να τον σταματήσει να παίζει καθυστερήσεις και να εκβιάζει για το προσωπικό -που το ταυτίζει με το εθνικό- συμφέρον λύσεις; Είναι πια σαφές πως Ευρωπαίοι και Αμερικανοί ανέχονται τις γύρες στο μαντρί -συνδυάζοντας μαστίγιο και καρότο- μέχρι να διαμορφώσουν γραμμή και θυσιάζουν και κάνα αρνί.
