Από την έντυπη έκδοση
Δεν ξέρω εάν είναι για γέλια ή για κλάματα το πώς βλέπουν τα ξένα μέσα ενημέρωσης τις προτάσεις για περιορισμό της φοροδιαφυγής. Αν μη τι άλλο, όμως, θα έπρεπε τουλάχιστον να μας προβληματίζει ότι δεν γίνεται για πρώτη φορά.
Επί της ουσίας δε η κυβέρνηση θα έπρεπε να επενδύσει καλύτερα στον υπάρχοντα ελεγκτικό μηχανισμό, να τον ενισχύσει, με έμψυχο δυναμικό και τεχνολογία. Εχουμε ικανότατους εφοριακούς, αξιόλογα στελέχη στο υπουργείο Οικονομικών και δεν χρειάζεται να μισθώσουμε νέους και άπειρους, με τους οποίους περισσότερο χρόνο θα χάσουμε παρά ουσία θα έχουμε.
Τον διεθνή Τύπο, όμως, στην παρούσα φάση, δεν τον ενδιαφέρει να εντρυφήσει στην ουσία, με αποτέλεσμα να στέκεται στη θεωρία αποτυπώνοντας μόνο το πώς βλέπουν οι Ευρωπαίοι πολίτες τις προτάσεις μας. Το σίγουρο, λοιπόν, είναι ότι δεν μας παίρνουν στα σοβαρά, γεγονός που αναμφισβήτητα επηρεάζει και τους πολιτικούς τους. Και αυτό δεν θα μας ένοιαζε εάν το υπόλοιπο έστω πακέτο προσέγγιζε αυτό που θέλουν οι εταίροι.
Εδώ, μέχρι σήμερα τουλάχιστον, βλέπουμε ότι κάθε μέρα το χάσμα μεγαλώνει. Κοστολογημένα μέτρα και αξιολόγηση θέλουν οι θεσμοί, προτάσεις και συμβόλαιο για την ανάπτυξη ζητάμε εμείς. Μας λένε ότι θα δώσετε εξετάσεις στα… μαθηματικά και εμείς λέμε ότι γράφουμε… έκθεση! Το ωραίο είναι ότι καθένας από την πλευρά του πιστεύει ότι έχει δίκιο, κάτι που εκ του αποτελέσματος θα μάθουμε κάποια στιγμή στο σύντομο μέλλον κι εμείς. Με αυτά τα δεδομένα το σημερινό Eurogroup παίρνει και πάλι διαστάσεις «τελικής κρίσης»! Και αυτό γιατί πάμε με την πλάτη στον τοίχο, με την ευθύνη να είναι δική μας.
Πολύ απλά γιατί υπάρχουν, είτε μας αρέσει είτε όχι, ευρωπαϊκοί κανόνες που δεν αλλάζουν… τους τελευταίους αιώνες και εμείς θέλουμε να τους αλλάξουμε μέσα σε λίγες εβδομάδες. Και να τους αλλάξουμε μάλιστα με δημιουργική ασάφεια, την ώρα που οι θεσμοί ζητούν δημιουργική σαφήνεια.
Η ουσία είναι ότι έχουμε χάσει πολύτιμο χρόνο, από το τελευταίο Eurogroup, και επιτέλους πρέπει να αρχίσουμε να μιλάμε με αριθμούς. Και όποιος μιλά με αριθμούς, πρέπει να γνωρίζει ότι αυτοί πάντα αλλάζουν, άλλοι προς το καλύτερο, άλλοι προς το χειρότερο.
Με απλά λόγια, οι συμφωνίες χρηματοδότησης κλείνονται με έντιμους συμβιβασμούς.
Πρέπει να δούμε, λοιπόν, ρεαλιστικά τα πράγματα. Δυστυχώς, στην παρούσα φάση, δεν έχουμε άλλη επιλογή. Ούτε οι εκλογές ούτε τα δημοψηφίσματα θα μας σώσουν. Διαφορετικά, αποκοβόμαστε, μένουμε μόνοι και βλέπουμε ότι ακόμη και η Κύπρος, που βγαίνει από το μνημόνιο, διαχωρίζει τη θέση της. Αυτό που προέχει εξάλλου είναι το μέλλον της χώρας, που δεν μπορεί να μπει σε καμία ζυγαριά.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΥΡΟΣ – [email protected]
