Είτε με την (δραματική) εμπειρία των αδιεξόδων του Αφγανιστάν, είτε με την (πολυτελή) άνεση της πολιτικής αποστρατείας, ο Μπαράκ Ομπάμα έδειξε τις μεγάλες αλήθειες για τη Μέση Ανατολή.
«Αν θέλεις να λύσεις το πρόβλημα, τότε πρέπει να δεις όλη την αλήθεια. Και τότε πρέπει να παραδεχτείς ότι τα χέρια κανενός δεν είναι καθαρά, ότι όλοι μας είμαστε συνένοχοι σε κάποιο βαθμό», είπε ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ, καλώντας άπαντες σε προσωπικό «ηθικό απολογισμό» απέναντι στη «φρίκη» που προκάλεσε η Χαμάς και στην «αφόρητη» κατάσταση που βιώνουν οι Παλαιστίνιοι.
Ήτοι, διαμήνυσε ότι η σωστή πλευρά της Ιστορίας δεν μπορεί να είναι, και δεν είναι, μόνον η μία πλευρά. Και πως βιώσιμη ειρήνη δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς λύση δύο κρατών, ισραηλινού και παλαιστινιακού.
Έστω και όψιμα, οι θέσεις Ομπάμα μπορεί να κομίζουν ψήγματα επιστροφής της ηθικής στη γεωπολιτική. Πολιτικά και διπλωματικά, επίσης, μπορεί να αντανακλούν την προοπτική μιας διαφορετικής επόμενης μέρας, μετά τον πόλεμο, στη Μέση Ανατολή.
Διότι το καλό νέο ίσως είναι πως, έστω και υπό την προεκλογική πίεση του αραβο-αμερικανικού λόμπι, η κυβέρνηση Μπάιντεν φέρεται -κατά την Wall Street Journal- να κινείται σε γραμμή Ομπάμα. Και ότι η στήριξή της στο Ισραήλ απέναντι στη Χαμάς περιλαμβάνει και σχέδιο δημιουργίας παλαιστινιακού κράτους μετά τη λήξη του πολέμου.
Το κακό νέο είναι πως το Ισραήλ δεν το κυβερνά σήμερα ο Ράμπιν αλλά ο Νετανιάχου. Ο άνθρωπος που έχει βαριά ευθύνη για τη βαρβαρότητα της Χαμάς, που έχει μετατρέψει τον ολοκληρωτικό πόλεμο σε στοίχημα προσωπικής επιβίωσης και που δεν δεσμεύεται απαραιτήτως από τα σχέδια ακόμη και των πιο ισχυρών συμμάχων του.
