Από την έντυπη έκδοση
Του Μωυσή Λίτση
[email protected]
Η ξαφνική χθεσινή μείωση των επιτοκίων της Fed, μία εβδομάδα μετά το μίνι κραχ των έξι τρισ. δολαρίων που προκάλεσε ο πανικός της επιδημίας του κοροναϊού στα διεθνή χρηματιστήρια, έρχεται να επιβεβαιώσει ότι λεφτά υπάρχουν… Όχι όμως για τους απανταχού αναξιοπαθούντες, την ενίσχυση των συστημάτων υγείας εν όψει πιθανής πανδημίας ή ανακούφισης του βάρους της προσφυγικής κρίσης.
Η νέα νομισματική υπερχαλάρωση, που προετοιμάζεται και για άλλες αναπτυγμένες οικονομίες, δεν θα κάνει τίποτα περισσότερο από το να ξαναταΐσει την παγκόσμια χρηματιστηριακή φούσκα. Άλλωστε μόλις ανακοινώθηκε η απόφαση της Fed, τα διεθνή χρηματιστήρια ξέχασαν… τον κίνδυνο του κοροναϊού και εκτινάχτηκαν στα ύψη.
Η χθεσινή απόφαση της Fed, λίγο μετά την ετοιμότητα που έδειξαν οι υπουργοί Οικονομικών της G7, θυμίζει την πανστρατιά της παγκόσμιας πολιτικής και οικονομικής ηγεσίας την επαύριον της κρίσης του 2008, όταν έσπευδαν να μειώσουν τα επιτόκια κατακόρυφα, εγκαινιάζοντας την περίοδο των μηδενικών ή και αρνητικών επιτοκίων την οποία διανύουμε.
Η νομισματική υπερχαλάρωση τότε κάθε άλλο παρά απέτρεψε νέες κρίσεις, καθώς λίγο μετά την κατάρρευση της Lehman Brothers ακολούθησε η κρίση χρέους στην Ευρώπη. Μία κρίση που πέραν των όποιων εγγενών αδυναμιών οφειλόταν και στη «χρηματιστικοποίηση» των οικονομιών και στο κυνήγι μεγάλων αποδόσεων όχι από παραγωγικές επενδύσεις, αλλά από τα συνεχώς εξελισσόμενα χρηματοοικονομικά προϊόντα.
Ο καταιγισμός φθηνού χρήματος από τις κεντρικές τράπεζες συμπίπτει με την προσφυγική κρίση που βιώνουμε τις τελευταίες ημέρες. Σε αντίθεση όμως με την προθυμία να πέσει κι άλλο φθηνό χρήμα στην αγορά, όταν πρόκειται για πρόσφυγες η διεθνής κοινότητα σφυρίζει αδιάφορα.
Ειδικά όσον αφορά την Ε.Ε., οι χώρες δείχνουν τον ίδιο στρουθοκαμηλισμό με την κρίση χρέους του 2010. Οι ηγέτιδες δυνάμεις της Ευρωζώνης αντιδρούσαν στην «αμοιβαιοποίηση» -την έκδοση ευρωπαϊκού ομολόγου- με τη δικαιολογία ότι οι πλούσιες χώρες της Ευρωζώνης και οι φορολογούμενοί τους δεν μπορούν να φορτωθούν τα χρέη των «σπάταλων νοτίων».
Τώρα εναποθέτουν την επίλυση στις χώρες-πύλες εισόδου και στα παζάρια με τον Ερντογάν, σαν να μη γνώριζαν από το 2015 τους στόχους και τις επιδιώξεις της τουρκικής ηγεσίας.
