Από την έντυπη έκδοση
Η «επαναστάτρια του συντηρητισμού» Μάργκαρετ Θάτσερ μπορεί να διχάζει ακόμη και μετά θάνατον, αλλά η δουλειά της στα γήπεδα μόνο αμφιλεγόμενη δεν ήταν. Οταν σφύριξε, έληξε το θέμα. Οι αγγλικές ομάδες έμειναν εκτός ευρωπαϊκών διοργανώσεων μέχρι να βάλουν γκολ στον χουλιγκανισμό.
«Ημασταν σ’ αυτή την κατάσταση τις δεκαετίες του 1970 και του 1980. Δημιουργήσαμε ένα καλό σύστημα πληροφοριών και τώρα έχουμε τα δεδομένα εκ των προτέρων, εφαρμόζουμε δρακόντειους νόμους, απαγορεύουμε σε κάποιους να έρθουν στο γήπεδο παρ’ ότι αγοράζουν εισιτήριο. Σημαντικό ρόλο σ’ όλο αυτό έχουν οι ποδοσφαιρικοί πληροφοριοδότες, γνωρίζουν τους οπαδούς και γνωρίζουν εναντίον ποιων πρέπει να ληφθούν μέτρα… Ολα ξεκινούν από την κυβέρνηση, εκείνη δίνει συγκεκριμένες αρμοδιότητες και εξουσίες στην αστυνομία και τους δικαστές. Αν κάποιος τρέξει στον αγωνιστικό χώρο θα συλληφθεί, θα οδηγηθεί ενώπιον του δικαστή και δεν θα μπορέσει ξανά να έρθει σε αγώνα… Εχει και η αστυνομία τρόπους, μπορεί να απομονώσει κάποιον για 24 ώρες, αυτό γίνεται συχνά. Στη Σκωτία μπορεί να τίθενται υπό κράτηση οπαδοί αν υπάρχουν υποψίες ότι θα κάνουν κάτι κακό…».
Ο υπεύθυνος ασφάλειας της ποδοσφαιρικής ομάδας Κρίσταλ Πάλας τα ‘πε στους Σέρβους τον περασμένο Νοέμβριο, αλλά τα μέτρα μπορεί να βλαστήσουν και σ’ άλλα χορτάρια. Αρκεί να καταρρεύσει η βασιλεία της υποκρισίας και της αγυρτείας. Από την κορυφή έως τη βάση. Οσο οι «ομορφιές» και οι ζαρωματιές από τα παιχνίδια των κυρίων, που έχουν εξελιχθεί σε μόνιμους επισκέπτες ανακριτικών και εισαγγελικών γραφείων, θεωρούνται απολύτως φυσικά, η αναστολή του πρωταθλήματος ίσως είναι στολή θεραπείας.
Αλλά, πάλι κάποιος πρέπει να την τολμήσει μέχρι να βρεθεί λύση. Η κοινή γνώμη θα τη στηρίξει; Ρωτήστε τον Καμί, τον τερματοφύλακα που έπιασε Νόμπελ. «Η μπάλα δεν έρχεται ποτέ από εκεί που την περιμένεις». Και τα συμφέροντα και οι ψήφοι…
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΤΖΩΡΤΖΙΝΑΚΗ – [email protected]
