Skip to main content

Προσαρμογή στο μέσον

Από την έντυπη έκδοση

Μοιάζει να είμαστε δεσμώτες, βλέπουμε σκιές και είδωλα, όπως στην πλατωνική παραβολή, και πιστεύουμε ότι αυτός είναι ο κόσμος. Είναι πολλοί κόσμοι, όμως, και κανείς δεν είναι κόσμημα.

Είναι πολλοί οι κόσμοι, πολλές οι θεωρίες, οι δηλώσεις, τα σενάρια και οι πληθωριστικές προβλέψεις. Το πρόβλημα είναι ότι ο πληθωρισμός συνοδεύεται από υποτίμηση. Υποτιμούν τους όρους της νέας μακροπρόθεσμης συμφωνίας και υπερτιμούν τις λεπτομέρειες των όποιων προσωρινών όρων.

Μία κάποια λύσις δεν έρχεται ούτε από την οικονομία ούτε από την πολιτική.

Ισως γιατί η πολιτική, για να καλύψει ελλείμματα, κάνει πολύ θόρυβο.

Παραινέσεις και χαλαρές προειδοποιήσεις, επίδειξη κίτρινης κάρτας, χάδια και χαστούκια σεργιανίζουν σε ερτζιανούς, γυάλινους, ψηφιακούς και χάρτινους διαύλους. Μηνύματα – συνθήματα, κάποτε αντιφατικά, ακόμη κι απ’ τον ίδιο αποστολέα.

Για παράδειγμα, ο αντικαγκελάριος της Γερμανίας, που από την περίοδο που κατηγορούσε την καγκελάριο ότι οδηγεί την Ευρώπη στην ανορεξία πέρασε μία αιωνιότητα και μία… κάλπη.

Πέμπτη βράδυ φαίνεται να διαφοροποιείται από τον άσπονδο κυβερνητικό εταίρο, την Παρασκευή υπεραμύνεται, στη γνωστή ταμπλόιντ, της διαχείρισης.

Μία ερμηνεία που δίδεται είναι πως απλώς είπε αυτά που ήθελαν να διαβάσουν οι αναγνώστες, των οποίων η υπομονή εξαντλείται με τους «αδιόρθωτους».

Προσαρμόστηκε, δηλαδή, ο ευέλικτος Σοσιαλδημοκράτης, πρώην βαρόνος της Κάτω Σαξονίας, στο μέσον.

Αλλο μέσον και τι μέσον, οι «FT» εκτιμούν ότι «αν ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε μπλοφάρει, τότε κάνει εξαιρετική δουλειά».

Λίγο πριν από την έναρξη της κρίσιμης Συνόδου, το «Spiegel», με προνομιακή πρόσβαση στο γερμανικό ΥΠΟΙΚ, ανεβάζει το έργο «πολλοί σέβονται το σήμα, αλλά όλοι σέβονται το όπλο» και βγάζει το όπλο του Grexit.

Αν διαβάσεις την κεντροαριστερή «Zeit», η στάση του Γερμανού υπουργού Οικονομικών τον έχει απομονώσει, ενώ η «Bild» πνέει μένεα με τον πρόεδρο της Κομισιόν, που «όλο ανακατεύεται».

Τα χαρτιά μοιράζονται ξανά, το παιχνίδι συνεχίζεται, αλλά δεν παίζουν όλοι στο ίδιο τραπέζι. Ούτε καν το ίδιο παιχνίδι, αν και όλοι παίζουν με τα νεύρα όλων.

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΤΖΩΡΤΖΙΝΑΚΗ[email protected]