Skip to main content

Η «κόκκινη Σάρα» και το Grexit

Από την έντυπη έκδοση 

Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]

Το γερμανικό Die Linke, όπως τα περισσότερα αριστερά κόμματα, αποτελείται από πολλές και διαφορετικές πτέρυγες: από πρώην σοσιαλδημοκράτες, όπως ο «κόκκινος Όσκαρ», από παλιούς κομμουνιστές της πρώην Δυτικής Γερμανίας και από κομμουνιστές και μετακομμουνιστές της πρώην Ανατολικής Γερμανίας.

Η 48χρονη Σάρα Βάγκενκνεχτ, σύντροφος του εμβληματικού Όσκαρ Λαφοντέν, μαχητική ρήτορας με επιβλητική παρουσία, συμπρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Die Linke, μπορεί να άφησε πίσω της την Κομμουνιστική Πλατφόρμα, αλλά όταν πρόκειται για το ευρώ, δύσκολα κρύβει την περιφρόνησή της. Ακούει για Ευρωζώνη και θολώνει. Δεν είναι μόνη. Υπάρχουν δυνάμεις της ευρωπαϊκής Αριστεράς που εκφράζονται υπέρ της εξόδου της χώρας τους από την Ευρωζώνη και ορισμένες ακόμα και από την Ε.Ε.

Υπάρχουν και φωνές που δεν περιορίζονται στα εσωτερικά, αλλά βρίσκουν τη λύση και στα περιφερειακά. Όπως η Σάρα, που δήλωσε στη «Rheinische Post» ότι «αν η Ελλάδα συνεχίζει να βλέπει την προοπτική παραμονής της στο ευρώ πολύ σκληρή για την οικονομία της, τότε θα πρέπει να αποφασίσει για τον λαό της».

Η Σάρα συστήνει Grexit, όπως και το 52% των συμπατριωτών της. Ο Λαφοντέν το έθεσε αλλιώς προ ολίγων ημερών. Αφού δεν έχει βρεθεί βιώσιμη λύση για την Ελλάδα, «θα πρέπει να επιστρέψει στο Ευρωπαϊκό Νομισματικό Σύστημα, εκεί θα είχε τη δυνατότητα μεγαλύτερων παρεμβάσεων στην οικονομία της, παραμένοντας στο ευρώ».

Η άλλη κυρία του Die Linke, η Γκάμπι Τσίμερ, από της Ευρωβουλής τα σαλόνια, υποβαθμίζει τις «προσωπικές απόψεις» της Βάγκενκνεχτ, όμως η συζήτηση συντηρείται. Ποιος το αρνείται;

Οκτώ μήνες πριν από τις ομοσπονδιακές κάλπες, η Ελλάδα γίνεται αφορμή και αιτία για παιχνίδι στη Γερμανία. Από τη μια ο ξαφνικός έπαινος του Γερμανού ΥΠΟΙΚ για την Ελλάδα, από την άλλη η Σάρα, με δημοσκοπικό ποσοστό πέριξ του 8%-9%, που του επιτίθεται, γιατί «εξαπατά τον γερμανικό λαό, καθώς ο ίδιος ξέρει ότι η Ελλάδα έχει χρεοκοπήσει». Στο Grimbo («Greece» και «limbo» του Δάντη) η αβεβαιότητα θα μας σιγοψήσει.