Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
«Ντόμινο αυξήσεων σε τρόφιμα και πρώτες ύλες». Υποθέτω ότι δεν ψάχνει κανείς σύννεφο για να πέσει. Το «πικρό» είχε δέσει. Το ΔΝΤ από τον Ιούνιο είχε προδιαθέσει.
Προέβλεπε μεγαλύτερες αυξήσεις των λιανικών τιμών των τροφίμων στο δεύτερο εξάμηνο του 2021 και το 2022.
Στη μελέτη στελεχών του Ταμείου (Four Facts about Soaring Consumer Food Prices, 24/6/2021) αναλυόταν ο τετράλογος των ανατιμήσεων, τα τέσσερα δεδομένα για την αύξηση των λιανικών τιμών τροφίμων. Οι τιμές παραγωγού είχαν φτάσει τον Μάιο στο υψηλότερο επίπεδο από το 2014, με τη σόγια και το καλαμπόκι να χτυπάνε αυξήσεις σε ετήσια βάση 85% και 111%, αντίστοιχα, οι τιμές των ναύλων έχουν διπλασιασθεί έως τριπλασιασθεί το τελευταίο 12μηνο, οι εφοδιαστικές αλυσίδες έχουν διαταραχθεί, ενώ οι τιμές ανηφόριζαν πριν από την πανδημία. Ζήτηση-προσφορά, στεγνοί οικονομικοί κανόνες ανά τους αιώνες.
Το ΔΝΤ είχε προβλέψει ότι οι διεθνείς τιμές των τροφίμων θα αυξηθούν 25% φέτος σε σχέση με το 2020, αλλά το 20% αυτού θα περάσει στους καταναλωτές, δηλαδή ένα 5%, εκ των οποίων οι 3,2 μονάδες θα φανούν φέτος και η 1,75 μονάδα το 2022. Μιλάμε, όμως, για τις διεθνείς λιανικές τιμές.
Πικρός καφές, τι τα θες. Λίγο ενδιαφέρει τη νοικοκυρά με το καλάθι ότι οι καλλιέργειες στη Βραζιλία, τον κορυφαίο παραγωγό στον κόσμο, επλήγησαν από τη σφοδρότερη ξηρασία του τελευταίου αιώνα, οδηγώντας στο πρώτο έλλειμμα προσφοράς τα τελευταία τέσσερα χρόνια.
Ναι, αλλά υπάρχει η σοδειά-ρεκόρ της περσινής χρονιάς, που σημαίνει αποθέματα στις αποθήκες. Είπαμε, διαταραχές στις εφοδιαστικές αλυσίδες, καθυστερήσεις στις παρτίδες και τα hedge funds που χαίρονται στις καταιγίδες. Έχτισαν, όπως έγραφαν τον Ιούλιο οι FT, στις αρχές Ιουνίου μια μεγάλη καθαρή θέση long αντίστοιχη με την ετήσια παραγωγή της Κολομβίας.
Πικρός καφές, κι έτσι όπως ανεβαίνουν οι τιμές, θα αναγκαστούμε, κυκλωμένοι από κύματα, μόνοι μας μέσα να κλειστούμε. ‘Η μήπως όχι, αφού η καραντίνα με το φαΐ και το ποτό το ‘χει;
