Δύο ορφανές αδερφές από τη Νότια Κορέα ξανασυναντήθηκαν τυχαία έπειτα από 40 χρόνια, όταν ανακάλυψαν ότι εργάζονται στο ίδιο νοσοκομείο στην Φλόριντα των Ηνωμένων Πολιτειών, σύμφωνε με δημοσίευμα της εφημερίδας Sarasota Herald-Tribune.
Η 46χρονη Χόλι Ο’ Μπράιαν και η 44χρονη ετεροθαλής της αδερφή Μέγκαν Χιουζ έχασαν τον πατέρα τους στα μέσα της δεκαετίας του 1970 στο Πουσάν της Νότιας Κορέας, όταν χτυπήθηκε από τρένο, όπως ανέφεραν οι δύο αδερφές στην εφημερίδα.
Η Εούν σουκ Σιν, γνωστή πλέον με το όνομα Μέγκαν, υιοθετήθηκε το 1976 και μεγάλωσε με μια αμερικανική οικογένεια στο Κίνγκστον στην Νέα Υόρκη.
Η Χόλι ή Ποκ ναμ Σιν, υιοθετήθηκε δύο χρόνια αργότερα από ζευγάρι Αλεξάνδρεια της Βιρτζίνια και επικοινώνησε με το ορφανοτροφείο στην Νότια Κορέα, χωρίς όμως να βρεθούν αρχεία με το όνομα της αδερφής της.
Η επανένωση τους ήρθε φέτος πιο κοντά, όταν και οι δύο βρήκαν δουλειά με μερικούς μήνες διαφορά στο νοσοκομείο στην Σαρασότα της Φλόριντα. Η Μέγκαν ζει στην περιοχή από το 1981, όταν η οικογένεια της μετακόμισε εκεί, ενώ η Χόλι έφτασε στην Σαρασότα το 2005.
Συναντήθηκαν στην ίδια βάρδια στο νοσοκομείο και γρήγορα διαπίστωσαν πως είχαν τόσο ασυνήθιστες ομοιότητες που αποφάσισαν να κάνουν τεστ DNA, για να διαπιστώσουν τελικά ότι είναι αδερφές.
«Ήξερα στο πίσω μέρος του μυαλού πως η αδερφή μου βρισκόταν κάπου έξω και ποτέ δεν εγκατέλειψα την προσπάθεια να τη βρω», δήλωσε συγκινημένη η Χόλι.
Η ιστορία των δύο αδερφών, αν και σπάνια, δεν είναι πρωτόγνωρη. Τον Ιούλιο, η εφημερίδα New York Times είχε δημοσιεύσει μια ιστορία με δύο μονοζυγωτικά δίδυμα αδέρφια που από λάθος του μαιευτηρίου χωρίστηκαν, μεγαλώνοντας σε ξεχωριστές οικογένειες και επανενώθηκαν στην ηλικία των 24, όταν οι φίλοι τους παρατήρησαν την μυστηριώδη ομοιότητα.
Το 2013, δύο γυναίκες που γεννήθηκαν στην Φλόριντα και υιοθετήθηκαν από διαφορετικούς γονείς, βρήκαν η μία την άλλη σε μάθημα δημιουργικής γραφής στο πανεπιστήμιο Κολούμπια, σύμφωνα με δημοσιεύματα.
Οι αδερφές Σιν από τη Φλόριντα λένε πως ποτέ δεν φαντάζονταν ότι θα επέλεγαν το ίδιο επάγγελμα, πόσο μάλλον ότι θα εργάζονταν στο ίδιο νοσοκομείο.
Πλέον, έχουν έναν ακόμη λόγο να δηλώνουν χαρούμενες που ασχολήθηκαν με τον συγκεκριμένο κλάδο…
