Όσο είμαστε παιδιά, η μαμά είναι η πιο ζεστή και προστατευμένη αγκαλιά, που τίποτα κακό δεν μπορεί να συμβεί και τίποτα δεν μπορεί να την «σπάσει». Είναι η ηρωίδα μας, ο άνθρωπος που μπορεί να τα καταφέρει όλα και στο τέλος της ημέρας να μας περιμένει και πάλι, αποκαμωμένη, να μας ζεστάνει στη «φωλιά» των χεριών της.
Στην εφηβεία, η μαμά παραμένει η αγκαλιά που θα μας παρηγορήσει, αλλά ταυτόχρονα μεταμορφώνεται και σε μια φιγούρα εξουσίας που μπορεί να μας χαλάσει τα σχέδια για πάρτι, εκδρομές και ξενύχτια και να οδηγήσει τις ορμόνες της ηλικίας μας να ξεφωνίσουν «σε μισώ», σπάζοντας την καρδιά της στα δύο.
