Το νησί Στρόμπολι είναι το πιο απομακρυσμένο από τις Αιολίδες Νήσους της Ιταλίας. Αυτό το καλοκαίρι, δύο μεγάλες εκρήξεις ηφαιστείου συγκλόνισαν το νησί, προκαλώντας τον θάνατο ενός Ιταλού πεζοπόρου και αναγκάζοντας 70 άτομα να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους. Ακόμα και σήμερα ωστόσο, 300 άτομα ζουν κάτω από ένα από τα πιο ενεργά ηφαίστεια στον κόσμο, αγαπώντας αυτό το νησί.
Το νησί όπου κατοικούσε ο Αίολος
Το νησί βρίσκεται στο Τυρρηνικό Πέλαγος, ενώ πιστευόταν ότι σε αυτό κατοικούσε ο Αίολος, ο οποίος κρατούσε τους ανέμους μέσα στον ασκό του και τους άφηνε μετά από εντολή του Δία. Το σημερινό του όνομα είναι παραφθορά της αρχαιοελληνικής ονομασίας «Στρογγύλη», ονομασία την οποία έλαβε λόγω του σχήματός του.
Η οικονομία του νησιού παραδοσιακά βασιζόταν σε μεσογειακά προϊόντα, όπως οι ελιές, τα κρασιά, τα σύκα και τα ψάρια. Ωστόσο, ο περονόσπορος που έπληξε τους οινοποιούς τη δεκαετία του 1930, οι συνεχιζόμενες εκρήξεις του ηφαιστείου, καθώς και η αστικοποίηση στην Ιταλία, οδήγησαν το νησί σε ερήμωση. Πλέον, η βασική πηγή εσόδων, εκτός από την αγροτική παραγωγή, είναι ο τουρισμός.
Το επιβλητικό ηφαίστειο
Το νησί οφείλει την ύπαρξή του στα υλικά που εναποθέτουν οι εκρήξεις του ηφαιστείου, κατά τη διάρκεια μιας μακραίωνης διαδικασίας η οποία ξεκίνησε πριν από περίπου 160.000 χρόνια και συνεχίζεται αδιάκοπα μέχρι σήμερα. Το ηφαίστειο στέκεται 926 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας και σε ύψος 2.000 μέτρων πάνω από τον πυθμένα της.
Στην κορυφή του υπάρχουν τρεις ενεργοί κρατήρες, ενώ χαρακτηριστικό γεωλογικό στοιχείο του αποτελεί η λεγόμενη «Sciara del Fuoco» (Ρυάκι της Φωτιάς), μια κοιλότητα σε σχήμα πετάλου που σχηματίστηκε με την πάροδο των τελευταίων 13.000 ετών, μετά από συνεχείς κατολισθήσεις στη βορειοδυτική πλευρά του κώνου. Τα γεγονότα αυτά ενέπνευσαν τον Ρομπέρτο Ροσελίνι να γυρίσει το 1949 την ταινία «Στρόμπολι», η οποία προσέλκυσε το ενδιαφέρον του κοινού και έδωσε ώθηση στον τουρισμό.
«Το νησί είναι ζωντανό»
Μιλώντας στο BBC, ένας από τους γηραιότερους κατοίκους του νησιού δηλώνει ότι δεν φοβάται, εκτός από όταν βρίσκεται κοντά στην πλευρά όπου το ηφαίστειο δείχνει τη δύναμή του.
Ένας άλλος κάτοικος παρομοιάζει τους ήχους του ηφαιστείου με ένα τέρας που βρίσκεται πάντα εκεί. «Το νησί είναι ζωντανό» προσθέτει και συμπληρώνει ότι υπάρχει κάτι που αναπνέει, για να διερωτηθεί: «Είναι η αναπνοή της Γης, σωστά;».
Μία συνταξιούχος που κατοικεί στο νησί βλέπει σημειώνει πως, σε αντίθεση με τις μεγάλες πόλεις όπου η προσοχή των κατοίκων αποσπάται από ανούσια πράγματα, εκεί τα πράγματα είναι διαφορετικά. «Εδώ είσαι ελεύθερος να σκεφτείς, έχεις τον χρόνο να σκεφτείς» εξηγεί και συμπληρώνει: «Γιατί ακόμη κι αν μερικές φορές λέμε ότι δεν είμαστε ελεύθεροι, τελικά είμαστε ελεύθεροι».
Με πληροφορίες από BBC, Wikipedia
