Η κρατούσα θεωρία αναφέρει ότι πριν από 66 εκατ. έτη ένας τεράστιος αστεροειδής έπεσε στην χερσόνησο του Γιουκατάν στο Μεξικό και οι επιπτώσεις της σύγκρουσης οδήγησε σε εξαφάνιση το 80% της χλωρίδας και πανίδας του πλανήτη και φυσικά το σύνολο των δεινοσαύρων ανοίγοντας το δρόμο στην επικράτηση των θηλαστικών στη Γη και την εμφάνιση τελικά του ανθρώπου.
Πραγματοποιούνται συνεχώς μελέτες οι οποίες προσπαθούν να αποκαλύψουν τι συνέβη τόσο σε πρώτο χρόνο μετά την πτώση του διαστημικού βράχου που εκτιμάται ότι είχε διάμετρο δέκα χλμ. όσο και τις μακροχρόνιες επιπτώσεις του. Γιγάντια παγκόσμια τσουνάμι, μαζικές τεραστίων διαστάσεων και έντασης πυρκαγιές είναι ορισμένα από τα φαινόμενα που πιστεύεται ότι προκλήθηκαν αμέσως μετά την τρομερή σύγκρουση. Το βασικό σενάριο που αποδέχεται η επιστημονική κοινότητα για το τι συνέβη στη συνέχεια είναι αυτό του αποκαλούμενου πυρηνικού χειμώνα. Ενα πυκνό πέπλο σκόνης και άλλων υλικών κάλυψε τον ουρανό της Γης με αποτέλεσμα ο Ήλιος να εξαφανιστεί για μεγάλο χρονικό διάστημα και να επικρατήσουν πολύ χαμηλές θερμοκρασίες ενώ παράλληλα τοξικές βροχοπτώσεις επιβάρυναν συνεχώς το περιβάλλον καταστρέφοντας έτσι τα οικοσυστήματα στεριάς και θάλασσας οδηγώντας σε εξαφάνιση το μεγαλύτερο ποσοστό φυτών και ζώων.
Με δημοσίευση της στη επιθεώρηση «Geology» ερευνητική ομάδα ανατρέπει την εικόνα που έχει σχηματιστεί για τις μακροχρόνιες επιπτώσεις της πτώσης του αστεροειδή πριν 66 εκατ. έτη. «Δεν εντοπίσαμε καμία απόδειξη ύπαρξης πυρηνικού χειμώνα» αναφέρει η Λορίν Ο’ Κόνορ γεωεπιστήμονας του Πανεπιστημίου της Ουτρέχτης στην Ολλανδία, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας. Η ερευνητική ομάδα μελέτησε σε κυτταρικό επίπεδο απολιθωμένα βακτήρια από εποχές πριν την πτώση του αστεροειδή, βακτήρια που εκτιμάται ότι εξοντώθηκαν κατά το γεγονός της πτώσης και βακτήρια που προέρχονται από χρονική περίοδο μεταγενέστερη της πτώσης.
Σύμφωνα με τους ερευνητές για τουλάχιστον χίλια χρόνια μετά την πτώση του αστεροειδή δεν εμφανίζονται στοιχεία που να παραπέμπουν σε ύπαρξη χειμώνα. Τα ευρήματα της μελέτης εμφανίζουν μια εντελώς αντίθετη εικόνα με αύξηση της παγκόσμιας θερμοκρασίας για χρονικό διάστημα περίπου πέντε χιλιάδων ετών που οι ερευνητές εκτιμούν ότι ήταν αποτέλεσμα έντονης ηφαιστειακής δραστηριότητας εκείνης της περιόδου η οποία προκάλεσε μεγάλη αύξηση του διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα και κλιματική αλλαγή παρόμοια με αυτή που βιώνουμε σήμερα.
Οι ερευνητές θεωρούν ως πιθανό ενδεχόμενο να υπήρξε μια πτώση της θερμοκρασίας και συνθήκες χειμώνα αλλά ήταν για πολύ χρονικό διάστημα που δεν θα μπορούσε να προκαλέσει μαζική εξαφάνιση ειδών. Αναφέρουν όμως ότι το πέπλο σκόνης που σχηματίστηκε στον ουρανό μπορεί να μην μείωσε την θερμοκρασία αλλά το σκοτάδι που υπήρξε στη Γη για πολλά χρόνια είναι παράγοντας που μπορεί να θεωρηθεί ικανός για εξαφάνιση ειδών.
Naftemporiki.gr
