Από την έντυπη έκδοση
της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Κυβερνά την Ουγγαρία από το 2010. Έχει διατελέσει, όμως, πρωθυπουργός και παλαιότερα, μεταξύ 1998 και 2002. Τον γνωρίζουν καλά στις Βρυξέλλες και τους γνωρίζει. Παραγνωρίστηκαν, μα δεν τον αρνήθηκαν. Από τον Μάιο του 2015, όταν ο πρόεδρος της Κομισιόν τον υποδέχτηκε με την «τρυφερή» κραυγή: «Καλώς τον δικτάτορα!» έχει περάσει μια αιωνιότητα και πολλές μέρες, που η φιλελεύθερη δημοκρατία στην Ουγγαρία πέταξε τις βέρες.
Ο ίδιος δεν το έκρυψε, όμως, ότι κτίζει ένα νέο δημοκρατικά νομιμοποιημένο μονοκομματικό κράτος και ότι «δεν θα γίνει αποικία».
«Το ουγγρικό έθνος δεν είναι απλώς μια ομάδα ανθρώπων, αλλά μια κοινότητα που πρέπει να οργανωθεί, να ενισχυθεί και στην πραγματικότητα να κτιστεί» είπε το 2014 σε ένα πλήθος ουγγρικής καταγωγής πολιτών στη Ρουμανία. Ποιον θυμίζει, ποιον θυμίζει ο πολιτικός σταρ της ανατολικής Ευρώπης; Στα κεραμίδια δεν νιαουρίζουν πάπιες.
Την πάπια έκανε η Ευρώπη, όταν ο «σοφτ» ολοκληρωτισμός έλαβε τη μορφή νόμων που διάβρωναν την ανεξαρτησία της δικαιοσύνης, περιόριζαν τα μέσα ενημέρωσης και τα περιθώρια ελιγμών των θεσμών που ελέγχουν την εξουσία ή ποινικοποιούσαν τους αστέγους.
Από πού αντλεί τη δύναμή του ο 54χρονος πολιτικός πέρα από το προφανές, την κάλπη; Το εξηγεί πολύ καλά ο εκπρόσωπός του. «Στην κεντρική Ευρώπη, η ιστορική και φιλοσοφική κληρονομιά είναι πολύ πιο σύνθετη απ’ αυτό που θα αποκαλούσε κανείς “φιλελεύθερη”». Το παρελθόν είναι παρόν και είναι και φρέσκο.
Παλιό είναι μόνο το πολιτικό παιχνίδι και το μέτρημα των κουκιών. Τα συντηρητικά κόμματα που εκπροσωπούνται στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο του παρέχουν διακριτικά στήριξη για χρόνια, κάνοντας την όποια κριτική του ασκούν ελάχιστα αξιόπιστη. Μα, και με τις δικές τους ψήφους δεν δόθηκε το πράσινο φως για την ενεργοποίηση της διαδικασίας επιβολής κυρώσεων κατά της Ουγγαρίας;
Η απόφαση της Ευρωβουλής είναι μεν ιστορική, αλλά τον λόγο έχουν τα κράτη-μέλη και τουλάχιστον η Βαρσοβία το στρίμωγμα της φίλης δεν θέλει. Και η ίδια άλλωστε βρέθηκε, λίγο πριν από τα Χριστούγεννα του 2017, αντιμέτωπη με το ισχυρότερο όπλο που έχει στη διάθεσή της η Ε.Ε. βάσει του άρθρου 7: την αφαίρεση του δικαιώματος ψήφου. Και η περικοπή κονδυλίων πονάει, μα άλλες φλέβες χτυπάει.
Σε κάθε περίπτωση, το chicken game είναι σε εξέλιξη. Ποιον θα κλαίν’ οι κότες θα φανεί. Στην αναμονή.
