Από την έντυπη έκδοση
Της Αγγελικής Κοτσοβού
[email protected]
Η πολιτική αβεβαιότητα συνεχίζεται και παραμένει ορατό το ενδεχόμενο προσφυγής στις κάλπες για τρίτη φορά. Έχει περάσει πάνω από ένας μήνας μετά τις επαναληπτικές εκλογές της 26ης Ιουνίου στην Ισπανία και τα κόμματα δεν έχουν ακόμη καταφέρει να καταλήξουν στον σχηματισμό κυβέρνησης.
Υπό άλλες συνθήκες, το πολιτικό ρίσκο θα είχε ήδη δημιουργήσει στενό κλοιό πιέσεων γύρω από τα ισπανικά κρατικά ομόλογα, τρέποντας σε φυγή τους επενδυτές και οδηγώντας σε υψηλότερα επίπεδα το κόστος δανεισμού. Όχι αυτή τη φορά. Η απόδοση του ισπανικού 10ετούς υποχωρεί σε ιστορικό ναδίρ, κάτω από το όριο του 1%. Τι είναι αυτό που κρατάει το ισπανικό χρέος μακριά από το «ραντάρ» των αγορών; Το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης που έχει ενεργοποιήσει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, αλλά και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν άλλες χώρες της ευρωπαϊκής περιφέρειας, όπως η Ιταλία και η Πορτογαλία.
Η υπέρ-χαλαρή νομισματική πολιτική της ΕΚΤ προσφέρει σημαντική χείρα βοηθείας στις κυβερνήσεις της Ευρωζώνης. Με τη δέσμευση ότι τα επιτόκια θα παραμείνουν σε πολύ χαμηλά επίπεδα και χωρίς να έχει αποκλείσει επέκταση του προγράμματος αγοράς κρατικών τίτλων, η ΕΚΤ έχει οδηγήσει τις αποδόσεις του γερμανικού χρέους κάτω του μηδενός, καθιστώντας πιο ελκυστικά τα ομόλογα άλλων χωρών της Ζώνης του Ευρώ, μεταξύ των οποίων και η Ισπανία. Η Μαδρίτη όμως πρέπει να ευγνωμονεί και τη Ρώμη για το αυξημένο επενδυτικό ενδιαφέρον.
Η Ιταλία παραμένει στο μικροσκόπιο, λόγω των προβλημάτων στο ιταλικό τραπεζικό σύστημα και των ανησυχιών ότι η ιταλική οικονομία είναι πολύ εύθραυστη, ώστε να αντέξει ένα νέο σοκ. Όσο για την Πορτογαλία, αρκεί μία ακόμη υποβάθμιση, ώστε να βρεθούν οι πορτογαλικοί τίτλοι εκτός του προγράμματος της ΕΚΤ. Μπορεί, σε πολιτικό επίπεδο, η Ισπανία να κινδυνεύει να γίνει ο επόμενος «μεγάλος ασθενής» της Ευρώπης, προς το παρόν όμως οι επενδυτές δεν φαίνεται να δίνουν σημασία στο αδιέξοδο της κάλπης.
