Skip to main content

Πέρα από τις μπλε και κόκκινες Πολιτείες

Από την έντυπη έκδοση

Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]

Το Politico κάλεσε τον νέο πρόεδρο των ΗΠΑ να αποφύγει τις ενωτικές αναφορές στην ομιλία του. Πολύ απλά, γιατί κανένας από την άλλη πλευρά δεν θα δώσει σημασία σε σύμπνοια και δημοκρατία, όταν υπάρχει εμπιστοσύνης αιμορραγία. 

Τι να τους πει; Ότι έρχεται ως ειρηνοποιός, που θα δουλέψει για να μετατρέψει τη διχόνοια σε ενότητα και αρμονία; Να προτάξουν τη λογική έναντι του πάθους και του θυμού ή μήπως να ανυψώσουν το λογικό μέχρι τα ύψη του πάθους ή να κατευθύνουν τα πάθη τους με λογική, να συμφιλιώσουν την κρίση τους με την επιθυμία τους;

Μπορείς να ζητάς από τα εκατομμύρια των πολιτών, που όχι μόνο δεν σε πιστεύουν, αλλά σαν εχθρό σε σημαδεύουν, να γίνουν ρομποτικοί, να κάνουν «delete», για να βιώσουν το «restart»; Ούτε στο Χόλιγουντ δεν γίνονται αυτά.

Είναι ωραία τα συμφιλιωτικά, αλλά όταν η Ουάσιγκτον έχει μετατραπεί σε οχυρωμένο στρατόπεδο με τσιμεντένια μπλοκ και αγκαθωτά σύρματα και ορκίζεσαι με χιλιάδες στρατιώτες -οι οποίοι «πέρασαν από εξονυχιστικό έλεγχο»- να επιτηρούν πάνω, γύρω και πλαγίως, η ενότητα πιάνει κρύο. Κρυστάλλους. Κανείς δεν ισχυρίζεται ότι φταις εσύ, αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα, η οποία είναι σε διάσταση με την κανονικότητα.

Υπό κανονικές συνθήκες, η τελετή της ορκωμοσίας είναι ευκαιρία για εκατοντάδες χιλιάδες Αμερικανούς από τις τέσσερις γωνίες της χώρας να συρρεύσουν στην Ουάσιγκτον. Φέτος, είναι ειδικές συνθήκες, για ευνόητους λόγους.  Αυτό δεν σημαίνει πως ο 46ος πρόεδρος δεν θα μπορέσει να κάνει τίποτα. Στις ΗΠΑ ο δείκτης Gini ξεπέρασε ήδη το 41% και το χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών διευρύνεται και άλλο. Στην Ουάσιγκτον φτάνει στο 0,54 και στη Νέα Υόρκη στο 0,52.

Αυτός ο δείκτης ανισοκατανομής, για να έχουμε μια τάξη μεγέθους, υπολογίζεται στο 0,59 στα τέλη του 18ου αιώνα στη Γαλλία.

«Κανένας δεν τα βάζει με τον Τζο», είχε πει ο Μπαράκ Ομπάμα, όταν τον επιφόρτιζε τον Φεβρουάριο του 2009 με την επίβλεψη του πακέτου τόνωσης 787 δισ. δολαρίων που θα βοηθούσε τις ΗΠΑ να βγουν από την χρηματοπιστωτική κρίση.

«Κανένας δεν τα βάζει με τον Τζο»; Ούτε ο βιολογικός χρόνος και τα προβλήματα;