Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Το νομοσχέδιο «Επείγοντα μέτρα εφαρμογής του ν. 4334/2015 (Α’ 80)» έχει 887 σελίδες, μαζί με την έκθεση του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους, την ειδική έκθεση, την έκθεση αξιολόγησης συνεπειών της ρύθμισης και το συνοδευτικό έγγραφο.
Στον ιστότοπο της Βουλής αυτός ο ογκόλιθος των 13 PDF έχει αναρτηθεί ως σκαναρισμένο αρχείο από χαρτί. «Το φωτοτυπημένο σ/ν ή π/ν δεν αποτελεί το τελικό κείμενο, διότι εκκρεμούν ορθογραφικές και συντακτικές διορθώσεις».
Την ορθογραφία και το συντακτικό θα τα καταπιούμε, αλλά με τις αρχές καλής νομοθέτησης τι γίνεται; Ο,τι γινόταν πάντα; Τα ατοπήματα των μεν συμψηφίζονται με των δε; Οι σκιές και οι κηλίδες δεν συμψηφίζονται, αθροίζονται και η δημοκρατία χάνει, για να πούμε και της Προέδρου της Βουλής το δίκιο. «Εχουν τεθεί ασφυκτικές προθεσμίες, στις οποίες καλείται η Βουλή να νομοθετήσει, στην πραγματικότητα χωρίς οι βουλευτές να μπορούν ούτε να συζητήσουν, ούτε να μελετήσουν τα νομοσχέδια που καλούνται να ψηφίσουν, ούτε να ανταλλάξουν απόψεις».
Οι προθεσμίες είναι πράγματι ασφυκτικές, αλλά είναι τα αποτελέσματα λανθασμένης πολιτικής. Δεν είναι πραξικόπημα, είναι σφυροκόπημα. Από αστοχίες, πλάνες και εξπρεσιονιστικές αφάνες.
Οι προθεσμίες είναι πράγματι ασφυκτικές, αλλά ο χρόνος μετράει μόνο για όσους βουλευτές θα διαβάσουν έστω… διαγώνια το νομοσχέδιο. Αρκετοί ακολουθούν τη μέθοδο του Οσκαρ Ουάιλντ. «Ποτέ δεν διαβάζω ένα βιβλίο όταν πρέπει να γράψω την κριτική του. Επηρεάζεται κανείς τόσο πολύ!». Οι ασεβείς της μελέτης των νομοθετημάτων γίνονται οι ευσεβείς της ανέξοδης κριτικής, χωρίς να τους βασανίζουν οι ενοχές.
Σε άλλες εποχές, όπου και πάλι οι προθεσμίες ήταν ασφυκτικές, κάποιοι παραδέχτηκαν την προσωπική τους ολιγωρία. «Δεν διάβασα το μνημόνιο, γιατί είχα άλλες υποχρεώσεις… δεν ήταν δική μου δουλειά να μελετήσω το μνημόνιο», είχε ομολογήσει τον Ιανουάριο του 2012 ο υπουργός που είχε «να αντιμετωπίσει το έγκλημα». Των άλλων. Οι προθεσμίες είναι ασφυκτικές, ακριβώς γιατί είναι συμπτωματικές. Νοσηρής κατάστασης.
