Από την έντυπη έκδοση
Του Μωυσή Λίτση
[email protected]
Η συμφωνία στην οποία κατέληξαν οι Ευρωπαίοι ηγέτες χθες τα ξημερώματα -έπειτα από μαραθώνια συνεδρίαση εννέα ωρών- για το μεταναστευτικό αφήνει πολλά ερωτήματα και φέρει τη σφραγίδα της ανερχόμενης ακροδεξιάς στην Ευρώπη. Η συμφωνία άλλωστε κατέστη εφικτή μετά τον εκβιασμό της νέας ιταλικής κυβέρνησης, η οποία απείλησε με βέτο. Δεν ήταν δηλαδή προϊόν συμβιβασμού μεταξύ αντιτιθέμενων εθνικών απόψεων όπως συμβαίνει συνήθως, αλλά εκβιασμού από μία κυβέρνηση με έντονα πλέον τα ακροδεξιά χαρακτηριστικά, που φέρνουν μνήμες από το μουσολινικό παρελθόν της Ιταλίας του Μεσοπολέμου.
Πριν από τη συμφωνία είχε προηγηθεί ο εσωτερικός εκβιασμός των Βαυαρών Χριστιανοκοινωνιστών (CSU) προς την καγκελάριο Μέρκελ να αναζητήσει ευρωπαϊκή λύση όσον αφορά το άσυλο, με τον Γερμανό υπουργό Εσωτερικών και αρχηγό του CSU Χορστ Ζεεχόφερ να έχει εξαγγείλει πολιτική επαναπροωθήσεων και απελάσεων προσφύγων.
Ούτως ή άλλως πέρα από το πολιτικό της στίγμα, η συμφωνία παραμένει προβληματική ως προς την εφαρμογή της, όπως δήλωσε ο ίδιος ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Ντόναλντ Τουσκ, ο οποίος είπε ότι «είναι υπερβολικά νωρίς να μιλήσουμε για επιτυχία». Η συμφωνία προβλέπει να δημιουργηθούν «πλατφόρμες αποβίβασης» εκτός Ε.Ε., «ελεγχόμενα κέντρα» και ενίσχυση της Frontex, με στόχο την προστασία των εξωτερικών συνόρων της Ε.Ε. και τη μείωση των προσφυγικών ροών.
Οι λεπτομέρειες της ευρωπαϊκής συμφωνίας παραμένουν ασαφείς: Πού θα δημιουργηθούν τα νέα «ελεγχόμενα κέντρα κράτησης» και πώς αυτά θα χρηματοδοτηθούν; Πώς θα εμποδίσει η Ε.Ε. τους πρόσφυγες να περάσουν τα ευρωπαϊκά σύνορα και ποια κατεύθυνση θα έχει η μεταρρύθμιση του κανονισμού του Δουβλίνου;
Την ώρα μάλιστα που οι Ευρωπαίοι συμφωνούσαν στην αντιμετώπιση του μεταναστευτικού με δρακόντεια μέτρα αστυνομικού χαρακτήρα, δύο ειδήσεις έκαναν το γύρο του κόσμου: Η πρώτη αφορά την πολύπαθη Συρία και τον εκτοπισμό περισσότερων από 120.000 ανθρώπων στα νότια της χώρας, κοντά στα σύνορα με την Ιορδανία και τα κατεχόμενα από το Ισραήλ Υψίπεδα του Γκολάν, λόγω των νέων κυβερνητικών επιθέσεων.
Η δεύτερη τον πνιγμό 100 προσφύγων, μεταξύ των οποίων τρία βρέφη, στα ανοικτά της Λιβύης.
Ειδήσεις που έρχονται να θυμίσουν πως οι χιλιάδες πρόσφυγες δεν είναι «εισβολείς», αλλά άνθρωποι που αναζητούν μια καλύτερη και ασφαλέστερη ζωή, σε μια Ευρώπη που κάποτε επαιρόταν για τις «ανθρωπιστικές» της αξίες…
