Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Φλας μπακ στο 2013. Αύγουστος. Κορύφωση της προεκλογικής περιόδου στη Γερμανία. Με ασυνήθιστη σαφήνεια ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών δήλωσε στο Άρενσμπουργκ ότι «θα πρέπει να υπάρξει άλλο ένα πρόγραμμα για την Ελλάδα».
«Είναι κάτι που πάντα λέγαμε» είπε σε προεκλογική συγκέντρωση κοντά στο Αμβούργο. Είναι γεγονός ότι δεν είχε αποκλείσει το ενδεχόμενο για ένα τρίτο πρόγραμμα ήδη από το δεύτερο πακέτο στήριξης προς την Ελλάδα στα τέλη του 2012, αλλά δεν το είχε εξαγγείλει ποτέ με τόσο σαφή τρόπο. Για μια ακόμα φορά υπογράμμισε, ωστόσο, ότι δεν θα γίνει δεύτερο κούρεμα του ελληνικού χρέους, λέγοντας ότι «οι εμπειρίες με το πρώτο κούρεμα δεν ήταν και τόσο θετικές».
Δύο χρόνια μετά το τρίτο μνημόνιο μπήκε στο μοιρογνωμόνιο. Ο θεματοφύλακας της δημοσιονομικής πειθαρχίας έπεσε μέσα. Το είπε κι έγινε; Μπορεί να έχει το σχέδιό του και να το προωθεί με επιμονή, αλλά εδώ είναι η χρονική στιγμή της δημόσιας παραδοχής που προκαλεί. Μα, καλά σε προεκλογική περίοδο, όπου έχει κάθε λόγο να σώζονται τα προσχήματα;
Σκεφθείτε λίγο. Αν θέλατε να κρύψετε ένα όπλο, πού θα βρίσκατε καλύτερο σημείο από ένα πεδίο μάχης;
Επιστροφή στο 2017. Δεν έχει ανοίξει επισήμως η προεκλογική περίοδος στη Γερμανία, αλλά όλα κινούνται γύρω από της κρίσιμης κάλπης τη γοητεία. Αυτό δεν εμποδίζει τον Γερμανό υπουργό Οικονομικών, όπως και το 2013, να μιλά έξω από τις συμβάσεις και να διερευνά αντιδράσεις.
«Εάν αποχωρήσει το Ταμείο (σ.σ.: Το ΔΝΤ συμμετέχει εγείροντας αξιώσεις, αλλά χωρίς να καταβάλει δόσεις. Πόσα χρόνια πάνε από τότε που είδαμε τελευταία φορά τη χρηματοδότησή του;) ακυρώνεται η τρέχουσα συμφωνία και τότε θα έχουμε μια κατάσταση στην οποία θα πρέπει να καταλήξουμε σε κάτι καινούργιο. Δεν θα το συνιστούσα αυτό στην ελληνική κυβέρνηση. Αλλά εγώ θα ήμουν εντελώς χαλαρός (ήρεμος)».
Δηλώσεις τακτικής ή συρταρωτής λογικής; Θα φανεί στη σκηνή, ενώ «οι θεοί της Ελλάδος» πάλι κινάνε απ’ την αρχή.
