Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Ο ένας μετρά δεκαπέντε ημέρες έως τη λήξη της θητείας του στην ΕΚΤ, ο άλλος έξι εβδομάδες έως την αφυπηρέτησή του από το δικαστικό σώμα. Συμπωματικά την ίδια ημέρα βγήκαν στη δημόσια σφαίρα με «ηρωικό» αέρα. Ο πρώτος παραδέχθηκε την «υπερβολική δόση λιτότητας», τονίζοντας πως «κανένας θεσμός, ούτε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ούτε η ΕΚΤ ούτε το ΔΝΤ θεώρησαν ποτέ πιθανό πτώση 25% του ΑΕΠ της Ελλάδας… Επομένως, το πρόγραμμα προσαρμογής ήταν πράγματι πολύ σκληρό».
Σκληρές ήταν οι δηλώσεις και του προέδρου του ΣτΕ, που ανακοίνωσε την παραίτησή του. Είναι κάτι που νομίζω δεν έχει ξανασυμβεί, να αποχωρεί η κεφαλή. Αντιπρόεδροι έχουν υποβάλει τις παραιτήσεις τους, με πιο πρόσφατες αυτές του Οκτωβρίου του 2016. Μάλιστα, είχαν καταγγείλει τον μέχρι χθες πρόεδρο του ΣτΕ για ανακοίνωση περί «κλίματος». Ο ένας, μάλιστα, στην επιστολή του κάνει αναφορά στα χρόνια της χούντας. «Μπορεί κανείς να διανοηθεί το 1969 αναβολή είτε της συζήτησης είτε της διάσκεψης επί της υποθέσεως των απολυμένων από τη στρατιωτική δικτατορία δικαστών κατ’ επίκληση “δυσμενών συνθηκών” ή “κακού κλίματος”;».
Αχ, αυτό το «κλίμα», βαραίνει το κάθε βήμα. Ο πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας επικαλέστηκε την πρόσφατη παραβίαση του δικαστικού απορρήτου σχετικά με το νέο ασφαλιστικό «και την εύλογη αναταραχή που προκάλεσε σε ολόκληρη την ελληνική κοινωνία», προκειμένου να αιτιολογήσει την έξοδό του.
Έχω την εντύπωση ότι το «Δικαιοσύνη… Εμπιστευτικόν» δεν κόβει εισιτήρια ως το κινηματογραφικό κανονικό. Από τη φάση της προδικασίας, όπου η αρχή της μυστικότητας ανοίγεται ενίοτε στη δημοσιότητα, μέχρι τις διαρροές (των διασκέψεων) των ανωτάτων δικαστηρίων, οι δικονομικοί κανόνες εφαρμόζονται αναλόγως των φάσεων της Σελήνης. Άντε να βρεις γαλήνη, να μην τρωθεί η εμπιστοσύνη.
Σε κάθε περίπτωση, δημιουργούνται συγχύσεις και παρανοήσεις με τούτες τις σταθμίσεις, που αφήνουν χώρο στης συγκυρίας τα γυρίσματα και σε όψιμα συμπονετικά για μνημονιακά ζητήματα και θεσμικά πλήγματα.
