Η αλληλεγγύη δεν είναι ούτε αυταπόδεικτη ούτε δεδομένη, χρειάζεται συναίνεση και προσπάθεια απ’ όλους, ειδικά σε δύσκολες συνθήκες. Το θέμα είναι εάν πραγματικά υπάρχει. Στην άνευ προηγουμένου κρίση που βιώνει η Ευρωζώνη η ΕΚΤ απάντησε με έκτακτο πρόγραμμα αγοράς στοιχείων ενεργητικού ύψους 750 δισ. ευρώ, δεσμευόμενη να κάνει «ό,τι είναι εφικτό» για να στηρίξει την οικονομία. Το θέμα είναι ότι στην προσπάθειά της αυτή βρίσκει απέναντι τη Γερμανία, η οποία αμφισβητεί το πρόγραμμα αγοράς στοιχείων ενεργητικού του 2015, κρίνοντάς το εν μέρει αντισυνταγματικό και ζητώντας από την ΕΚΤ να αποδείξει την αναγκαιότητά του.
Η σχετική απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου της Γερμανίας προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, την Κομισιόν, τις κυβερνήσεις της Γαλλίας και της Ιταλίας, αλλά και κορυφαίους κυβερνητικούς αξιωματούχους και διαμορφωτές νομισματικής πολιτικής. Ως γνωστόν, τα αποκαλούμενα «γεράκια» της Γερμανίας, μεταξύ των οποίων και ο πρόεδρος της Μπούντεσμπανκ Γενς Βάιντμαν, έχουν αντιδράσει στα υπερβολικά μέτρα νομισματικής χαλάρωσης της ΕΚΤ. Όμως, ακόμη και η Γερμανίδα μέλος του εκτελεστικού συμβουλίου της ΕΚΤ Ιζαμπέλ Σνάμπελ διαχώρισε τη θέση της, προτάσσοντας την απόλυτη δικαιοδοσία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, με την καγκελάριο Άγκελα Μέρκελ να καταφεύγει στην οδό της διπλωματίας, χαρακτηρίζοντας το θέμα επιλύσιμο, με την προϋπόθεση βεβαίως να δώσει εξηγήσεις η κεντρική τράπεζα.
Οι δηλώσεις εντός Γερμανίας φαίνονται αρκετά αμφιλεγόμενες και ενίοτε χρήζουν και διττής ερμηνείας, κάτι που καταδεικνύει κατ’ επέκταση τη βαθιά αγωνία του Βερολίνου για τυχόν έξαρση των ευρωσκεπτικιστικών κινημάτων. Η ΕΚΤ απάντησε ότι θα συνεχίσει να κινείται στο πλαίσιο των εντολών της, αφήνοντας ανοικτή την πόρτα και για νέα μέτρα στήριξης. Πόσο απρόσκοπτα όμως μπορεί να το κάνει αυτό, όταν το Βερολίνο έδειξε τόσο απροκάλυπτα τα «δόντια» του; Και πόσο αυταπόδεικτη είναι η νομιμότητα του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου όταν έρχεται ένα εθνικό δικαστήριο και την αμφισβητεί; Διότι κατ’ ουσίαν προκύπτει ένα ευρύτερο νομικό πρόβλημα όχι μόνο στην Ευρωζώνη αλλά και σε ολόκληρη την Ε.Ε., που θέτει υπό αμφισβήτηση την αξιοπιστία των θεσμών της.
Οι ευρωσκεπτικιστές, μεταξύ των οποίων οι κυβερνήσεις της Πολωνίας και της Ουγγαρίας, πανηγυρίζουν, καθώς είναι σαν να παίρνουν «λευκή επιταγή» για να αγνοούν τις αποφάσεις του ανώτατου Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου. Το Βερολίνο έχει επανειλημμένως επιβάλει τις σκληρές πολιτικές του «πειθαρχώντας» τα «ανυπάκουα» μέλη της Ένωσης, κάτι που αποδείχθηκε επί του πρακτέου μέγα λάθος, επιφέροντας μεγαλύτερη οικονομική δυσπραγία. Κάποια στιγμή πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι μιλάμε για ένωση όπου οι αποφάσεις λαμβάνονται από κοινού και όχι από θέση ισχύος ή πρωτοκαθεδρίας. Ίσοι δηλαδή μεταξύ ίσων…
