Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Προ τριών εβδομάδων ο ένοικος του Λευκού Οίκου έβαλε (εκ νέου και ως συνηθίζει μέσω του Twitter) στο στόχαστρό του το μεγαλύτερο ηλεκτρονικό πολυκατάστημα στον κόσμο, που «σε αντίθεση με άλλες εταιρείες, πληρώνει ελάχιστους ή καθόλου φόρους στο κράτος και τις τοπικές κυβερνήσεις, εκμεταλλεύεται τα ταχυδρομεία μας, και καταδικάζει στην ανεργία πολλές χιλιάδες μικροεμπόρους».
Aκόμη και όσοι δεν τρέφουν συμπάθεια στον Αμερικανό πρόεδρο και αντιμετωπίζουν με ειρωνεία ή χλεύη τα ξεσπάσματά του, θεώρησαν ότι οι ανησυχίες του ίσως δεν στερούνται βάσης όσον αφορά τις δράσεις της Amazon.
Ακόμη κι αν ο «πλανητάρχης» έχει θέμα με τον πλουσιότερο άνθρωπο του πλανήτη, ακόμη κι αν δεν καίγεται για τα ταχυδρομεία και τη φορολογία, αλλά γιατί ο Κροίσος ενδέχεται να αποκτήσει σύντομα πολύ μεγαλύτερη ισχύ από κάθε πρόεδρο, η εταιρεία φαίνεται πως δεν είναι «να η ευκαιρία».
H Amazon έχει κατηγορηθεί πολλές φορές στο παρελθόν για ζοφερές συνθήκες εργασίας, αλλά οι νέες καταγγελίες ξεπερνούν τη φαντασία. Ο δημοσιογράφος James Bloodworth εργάστηκε μυστικά σε μια αποθήκη 65.000 τ.μ. στο Ηνωμένο Βασίλειο και είδε τις φυσικές ανάγκες να γίνονται σε μπουκάλι, υπό τον φόβο επιπλήξεων (ίσως και απολύσεων) για χρόνου σπατάλη. Έτσι τουλάχιστον αναφέρει στη «Sun», αλλά για όσους ενδιαφέρονται θίγει κι άλλα ζητήματα. Στο βιβλίο του «Hired: Six Months Undercover in Low-Wage Britain».
Με δήλωσή του στο «Daily Beast» εκπρόσωπος της εταιρείας απορρίπτει τις κατηγορίες και διαβεβαιώνει ότι υπάρχει εύκολη πρόσβαση στις τουαλέτες. Σε μια ξεχωριστή έρευνα που δημοσιεύθηκε τη Δευτέρα από την ομάδα Organise -όπου οι εργαζόμενοι δεν αναφέρονται ονομαστικά, αλλά με ταυτότητα την πόλη τους- οι στόχοι που γίνονται όλο και υψηλότεροι στοιχειώνουν, κατάθλιψη και άγχος σαρώνουν. «Τα διαλείμματα είναι πολύ αυστηρά. Αν αργήσεις δύο λεπτά βγαίνεις στη σέντρα για “κατάχρηση διαλείμματος”, στα πέντε απολύεσαι».
«Δεν πίνω νερό, γιατί δεν έχω χρόνο για τουαλέτα». Στην Ευρώπη που, παρά τις ανατροπές στα εργασιακά, υπάρχει κάποιο δίχτυ σε βασικά. Πώς το ‘χε διατυπώσει ο Σουρής (υπάρχει και αμφισβήτηση της πατρότητας) στους Μυρωμένους Στίχους; «Τίποτε δεν απόμεινε στον κόσμο πια για μένα, όλα βρωμούν τριγύρω μου και φαίνονται…».
