«Κλινικά φέρει εκχυμώσεις και οίδημα προσώπου-μέτωπο ζυγωματικά, αμφώ-εκχυμώσεις οφθαλμικών κογχών, θλαστικό τραύμα δεξιού λοβού, ωτός, οίδημα και αιμορραγία ρινός, εκδορές και οιδήματα άνω και κάτω χείλους, θλαστικό τραύμα γλώσσας, εκδορές και οίδημα αντιβραχίου, οίδημα στην εγγύς φαλλαγγοφαλαγγικής διάρθρωσης δεξιού μικρού δακτύλου κεφαλαιμάτωμα τριχωτού.
Απεικονιστικά ευρήματα: κάταγμα ρινικού οστού, κάταγμα βάσης, παλαμιαία επιφάνεια μέσης φάλαγγας μικρού δακτύλου, δεξιά άκρας χειρός. Φέρει αίματα στο τριχωτό κεφαλής όπως και τούφες μαλλιών στα ρούχα και στο σώμα της. Άμεσα ενημέρωσα την άμεση δράση. Τίποτα άλλο δεν έχω να προσθέσω και υπογράφω».
Γιατρέ, υπογράφω ότι είστε βράχος. Είναι αλήθεια ότι με τις αλλαγές που επέφερε ο Ν. 5090/2024 (ΦΕΚ A 30 23.02.2024) υποχρεούνται οι επαγγελματίες να αναφέρουν αμελλητί στις διωκτικές αρχές έγκλημα ενδοοικογενειακής βίας και προστατεύονται από του δράστη τη μανία, καθώς δεν εγκαλούνται, δεν ενάγονται, δεν διώκονται πειθαρχικά, δεν απολύονται, ούτε υφίστανται άλλου είδους κυρώσεις ή δυσμενή μεταχείριση για το περιστατικό που ανέφεραν, παρά μόνο εάν προέβησαν εν γνώσει τους σε αναληθή αναφορά (Άρθρο 130, Αντικατάσταση άρθρου 23 ν. 3500/2006).
Συγγνώμη, αλλά κανείς δεν υποχρεώνεται, δεν δεσμεύεται από το καθήκον, παρά μόνο αν το επιθυμεί. Ο γιατρός -σε ιδιωτική κλινική, έχει κι αυτό τη σημασία τουσε αυτή τη θλιβερή ιστορία φαίνεται ότι είναι άνθρωπος της επιθυμίας της ευθύνης.
Δεν υπέκρυψε. Στην αποκαλούμενη επωνυμία. Σήμανε συναγερμό. Είναι γεγονός.
Σύμφωνοι, ο νόμος διευκολύνει και τα στόματα λύνει, μα θαρρείτε είναι εύκολο να αρνηθείς το ψεύδος για ό,τι από την εξέταση γνωρίζεις, όταν το θύμα, φοβισμένο κι ακυρωμένο, τις σκάλες ως κακό ορίζει; ΓΙΑΤΡΕ, θα το ξαναπώ, είστε σύμμαχος ακριβός. Σε μια κακοποίηση που δεν ήταν και ποτέ και πουθενά δεν είναι ιδιωτική. Τίποτα άλλο δεν έχω να προσθέσω και υπογράφω.
Μία που, σε ανάλογη περίπτωση, άκουσε το θύμα και δεν τον έστειλε στο τμήμα.
