Από την έντυπη έκδοση
Του Βασίλη Κωστούλα
[email protected]
Λίβανος, Αζερμπαϊτζάν, Σομαλία. Χώρες όπου είχε εφαρμοστεί έως τώρα το σχέδιο της Κομισιόν για την αντιμετώπιση των ανθρωπιστικών διαστάσεων της προσφυγικής κρίσης στην Ελλάδα.
Έπειτα από έξι χρόνια ανέξοδης χρήσης του όρου στη δημόσια συζήτηση, γύρω από το πρόγραμμα προσαρμογής που ακολούθησε τη διαχρονική εκτόξευση των δαπανών στη χώρα, η Ελλάδα απέκτησε τελικά τη δική της ανθρωπιστική κρίση. Εισαγόμενη και αυτή τη φορά αληθινή.
Το ελληνικό πολιτικό σύστημα, με εξέχουσα τη σημερινή κυβέρνηση, έχει ομολογουμένως ένα ταλέντο, το οποίο όμως δεν αξιοποιεί εποικοδομητικά προς όφελος της χώρας. Το χάρισμα της έγκαιρης πρόβλεψης δυσοίωνων γεγονότων που επαληθεύονται πανηγυρικά στη ροή του χρόνου.
Ο υπουργός Άμυνας Πάνος Καμμένος είχε προειδοποιήσει με τη μορφή απειλής, αναφερόμενος μάλιστα στη διαπραγμάτευση με τους πιστωτές, ότι αν η Ελλάδα δεν ήλεγχε τα σύνορά της, η Ευρώπη θα γέμιζε με τζιχαντιστές. Λίγο καιρό μετά, μεταδόθηκε η είδηση ότι δύο από τους πρωταγωνιστές της τρομοκρατικής επίθεσης στο Παρίσι είχαν περάσει στην Ευρώπη από την Ελλάδα. Μια πολύ κακή στιγμή για τη χώρα.
Ο αν. υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής Γιάννης Μουζάλας και, ξανά, ο υπουργός Άμυνας είχαν επίσης προβλέψει ότι οι βόρειες γειτονικές χώρες θα έκλειναν τελικά τα σύνορα με την Ελλάδα. Έτσι έγινε λοιπόν. Τις εντελώς στοιχειώδεις ανάγκες χιλιάδων συνωστισμένων προσφύγων και μεταναστών καλύπτουν στην πραγματικότητα ΜΚΟ και εθελοντές, χωρίς συγχρόνως να διαφαίνεται ορατή διέξοδος στις διεθνείς συνομιλίες για τη διαχείριση της κρίσης, που πριν απ’ όλους αφορά την Ελλάδα.
Η παντελής απουσία σχεδίου, μια σειρά ατυχών χειρισμών και η διαχειριστική ανεπάρκεια την οποία ακόμη και κυβερνητικά στελέχη αναγνωρίζουν, μιλώντας χαρακτηριστικά για «έλλειψη εμπειρίας», συνομολογούν αναπόφευκτα σε μια σκληρή πραγματικότητα.
Στην Ελλάδα πλέον επιβεβαιώνεται το χειρότερο δυνατό σενάριο. Αρκεί να διατυπωθεί και να είναι το χειρότερο. Θα επιβεβαιωθεί. Είναι άλλωστε η χώρα η οποία κατέβαλε μεγάλη προσπάθεια και τελικώς κατάφερε να σπάσει όλα τα ευρωπαϊκά «ρεκόρ».
Χάρη σε εκείνη εγκαθιδρύθηκε ο ευρωπαϊκός μηχανισμός στήριξης και καθιερώθηκε η συμμετοχή του ΔΝΤ στα οικονομικά δρώμενα της Ευρωζώνης.
Είναι η μόνη χώρα στην Ευρώπη, η δεύτερη στον κόσμο μετά τη Ζάμπια, που δανείστηκε βερεσέ από το ΔΝΤ, αθετώντας προγραμματισμένη πληρωμή.
Είναι το μοναδικό κράτος στον κόσμο με διασφαλισμένη χρηματοδότηση για τις βασικές του ανάγκες, που επέλεξε να κλείσει τις τράπεζες στο όνομα μιας διαπραγμάτευσης απέναντι στους μοναδικούς πιστωτές μιας χρεοκοπημένης, αν και ανεπτυγμένης οικονομίας.
Η κυβέρνηση είναι καλή στις προβλέψεις. Ενημερώνει εγκαίρως γι’ αυτά που θα συμβούν.
Η καθοριστική όμως πρόβλεψη που ενδέχεται να αποδειχθεί ως μία ακόμη αυτοεκπληρούμενη προφητεία, είναι η προειδοποίηση (άραγε σε ποιον, αφού ο ίδιος φέρει την ευθύνη της διαπραγμάτευσης) του υπουργού Οικονομικών Ευκλείδη Τσακαλώτου.
Αν δεν κλείσει η αξιολόγηση μέχρι τον Μάιο, «καήκαμε».
