Του Γιώργου Δουατζή
Πολλά, αυτονόητα και αμείλικτα τα ερωτήματα με πολλούς αποδέκτες καθώς οδεύουμε προς τις Αυτοδιοικητικές εκλογές.
Προς αρχηγούς κομμάτων
-Δεν γνωρίζετε την Συνταγματική επιταγή περί αυτοτέλειας των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης; Και εάν ναι, γιατί την παραβιάζετε -υποστηρίζοντας υποψηφίους-, μιας και άγνοια νόμου δεν επιτρέπεται για όλους τους πολίτες;
-Νομίζετε ότι γνωρίζετε καλύτερα από τους δημότες τα τοπικά τους προβλήματα και τους άξιους στην τοπική κοινωνία και ορίζετε εσείς τους δήθεν αξιότερους κομματικά υποτελείς σας;
-Θεωρείτε τη νοημοσύνη των πολιτών -και των ψηφοφόρων σας- κατώτερη της δικής σας και υποδεικνύετε ανερυθρίαστα τους ευνοούμενούς σας, ως καλύτερους να ψηφιστούν; Δεν γνωρίζουν τον αξιότερο οι δημότες που ζουν καθημερινά τα προβλήματα στην περιοχή τους;
-Το λαϊκίστικο «θα βαφτεί η Ελλάδα γαλάζια, κόκκινη, πράσινη» δεν παραπέμπει σε ένα είδος άτυπου χουλιγκανισμού;
Προς Δικαστικές Αρχές
Μήπως είναι σκόπιμο να εξετάσετε αν υπάρχει παραβίαση νόμου και εκλογικής νομοθεσίας η ωμή παρέμβαση των κομμάτων στις Αυτοδιοικητικές εκλογές;
Προς υποψήφιους περιφερειακούς – δημοτικούς Άρχοντες
-Δεν θίγεται η αξιοπρέπειά σας όταν σας ορίζουν ως υποψήφιους τα κόμματα ή όταν προστρέχετε για κομματική στήριξη, γνωρίζοντας πως έτσι παραβιάζεται κάθε έννοια αξιοκρατίας;
-Ως εκλεγμένοι αύριο με ποιο σθένος θα υπεραμυνθείτε δικαιωμάτων σας, που ίσως παραβιαστούν από την Κεντρική Εξουσία, την οποία θα κατέχει το κόμμα που σας στήριξε;
-Δεν νιώθετε σαν κομματικές μαριονέτες όταν περιδιαβαίνετε τον Δήμο σας δίπλα σε κομματικούς αρχηγούς ψηφοθηρώντας;
Προς ψηφοφόρους
-Δεν θίγεστε όταν σας υποδεικνύουν κομματικούς υποψήφιους και όχι τους άξιους της περιοχής σας και μάλιστα, άνθρωποι που δεν ζουν τα τοπικά σας προβλήματα;
-Σας ενοχλεί να ψηφίσετε υποψήφιο άλλης -από τη δική σας- κομματικής προέλευσης αν αυτός είναι ο αξιότερος για την επίλυση τοπικών προβλημάτων; Υπερτερεί το κόμμα ή η τοπική κοινωνία στην οποία ζείτε καθημερινά;
Τα ερωτήματα φυσικά, δεν έχουν τέλος. Αλλά πολύ φοβάμαι, ότι θέτοντάς τα, νιώθει κάποιος ότι ζει σε άλλον πλανήτη. Δυστυχώς, το δηλητήριο της συνήθειας μάς έχει πλήρως αδρανοποιήσει.
