Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Ας μετρήσουμε τα κουκιά και τα ρεβίθια. Το αληθής (απ’ όπου η αλήθεια) προήλθε από το στερητικό ακαιλήθος ή την ίδια τη λέξη λήθη: αληθής επομένως ήταν αρχικά «αυτός που δεν μπορεί να περάσει στη λήθη», άρα «αυτός που δεν λανθάνει, αλλά είναι εμφανής, πραγματικός».
Ποιο είναι, λοιπόν, το πραγματικό στης Siemens το ποινικό; Δεν υπήρξε σκάνδαλο, δεν υπήρχαν μαύρα ταμεία, οι εμπλεκόμενοι μάλλον γύριζαν ταινία. Τέλειωσαν τα γυρίσματα, ο άλλοτε «Κάιζερ», που δραπέτευσε στο Μόναχο, μπορεί να ξαναβρεί τον δρόμο για την Ελλάδα, ο άλλος, που χάθηκε στα ξένα για να μη γίνει καραβέλα αποκαλύψεων, δεν ξέρω τι θα κάνει, ξέρω μόνο ό,τι η Δικαιοσύνη -σε δεύτερο βαθμό βγάνει.
Οι 20 της Siemens είναι αθώοι. Τελεία, πέφτει η αυλαία. Κλείνει οριστικά ο φάκελος, ύστερα από 16 χρόνια από την έναρξη της ποινικής έρευνας. Να ζήσουμε να (μην) τα θυμόμαστε τα μαύρα ταμεία. Τόσο μαύρα, σαν τις μαύρες τρύπες του σύμπαντος, που εξαφανίζουν για πάντα στο εσωτερικό τους το καθετί.
Σκάνδαλο ήταν και πάει. Χάθηκε, μαζί με τη «μαύρη νύχτα» του χρήματος και το κομμάτι της χρηματοδότησης των κομμάτων, που παρέμεινε ερμητικά κλειστό. Χάθηκε στις γραφικές λεπτομέρειες για τους βραστήρες, χάθηκε στη μετάφραση του παραπεμπτικού βουλεύματος στη μητρική γλώσσα των αλλοδαπών κατηγορουμένων, χάθηκε στα χωροταξικά και τα απεργιακά, χάθηκε στον αργόσυρτο χρόνο, που στρώνει της απαλλαγής, λόγω παραγραφής, τον δρόμο.
Η Αμερικάνικη επιτροπή κεφαλαιαγοράς επέβαλε τις ποινές της εγκαίρως, η έρευνα στη Γερμανία άρχισε στις 15/11/2006 και αποκαταστάθηκε σχετικά σύντομα η «χαμένη τιμή» -ενδεικτικά οι Μίχαελ Κουτσενρόιτερ και Ράιχαντ Σίκατζεκ δικάστηκαν το 2009 και το 2010, ενώ ο Καρλ Φρίντριχ Έντουαρντ Πίρερ φον Ες, άλλοτε επικεφαλής του διοικητικού συμβουλίου της Siemens, πλήρωσε πρόστιμο 250.000 ευρώ, λόγω παράλειψης των εποπτικών του καθηκόντων και καθάρισε γρήγορα η Ελλάδα έκανε ό,τι μπορούσε για να βγει εκτός γραμμής.
Τι δεν καταλαβαίνεις και στην έκπληξη νοικάρης μένεις;
